| |
Απρόσμενα, πριν το απόκοσμο ερπετό τον γραπώσει ,ένας ξαφνικός, βίαιος ανεμοστρόβιλος, φύσηξε παρασύροντας τα πάντα στο πέρασμα του.
Κι’ ενώ μια αέρινη αρπάγη, τον ανασήκωνε ψηλά σαν πούπουλο
το κτηνώδη Μεθέωντα ξαπόστελνε κατρακυλώντας τον με μεγάλο θόρυβο, στο πάτο της ρεματιάς.
Πάνω στη ταραχή του ο Άλεξ σκέφτηκε … λυτρωτικά, «ευτυχώς γλίτωσα» τέτοιο γκρεμοτσάκισμα, σίγουρα τον αποτελείωσε!
«Στην πραγματικότητα οι ευσεβείς του πόθοι παρέμειναν ανεκπλήρωτοι»!
Ο Μεθέωντας ξανασηκώθηκε! Έμοιαζε ζαλισμένος, σαστισμένος, μα γρήγορα γεμίζοντας με τον αντίλαλο, ενός τρομερού μουγκρητού τη ρεματιά συνήλθε.
«Ο Άλεξ έχοντας σύμμαχο την απρόσμενη βοήθεια του Αιόλου αισθάνονταν σαν πιλότος ο οποίος στη πτώση του αεροσκάφους, είχε κάνει επιτυχή εκτίναξη του σωστικού καθίσματος και ταξίδευε, με το αλεξίπτωτο»!
Η αργή περιδίνηση τον στριφογυρνούσε ήρεμα, γλυκά.
Ζαλισμένος, ένιωθε τη αίσθηση της αιώρησης σαν μέσα από, ένα θολό θάλαμο!
Βρισκόταν σε ύψος τόσο που το αδηφάγο , αηδιαστικό πλάσμα, δεν μπορούσε να φθάσει!
Το τέρας, εξαγριωμένο που του ξέφυγε η λεία και περισσότερο άγριο ξεχύνοντας από το βρωμόχνωτο στόμα του πρασινόμαυρους αφρούς, σκαρφάλωσε ξανά την όχθη και ακολουθούσε έρποντας!
Η υπερυψωμένη πτήση του Άλεξ σε μια παράλληλη πορεία, με το παρόχθιο μονοπάτι της ρεματιάς, κατευθυνόταν νότια προς το νεκροταφείο.
Είχε χάσει την αίσθηση του χρόνου αδυνατώντας να προσδιορίσει πόση ώρα πετούσε.
Το ύψος του έδινε κουράγιο μετατρέποντας τον αρχικό του πανικό σε μια περίεργη σιγουριά.
Παρά την ελαφριά ζάλη με κάθε ευκαιρία, δεν έπαψε να παρατηρεί καλύτερα την αφύσικη σωματική διάπλαση του Μεθέωντα.
Κατά βάθος, είχε αρχίσει να νιώθει οίκτο για το ασύμμετρο εκείνο πλάσμα!!
Κάποια σύννεφα που άρχισαν να μαζεύονται έκρυψαν το λαμπρό
ήλιο. Έδειχνε πως θα βρέξει . Ο άνεμος όσο ξαφνικά άρχισε, άλλο τόσο απότομα σταμάτησε!
Η απροσδόκητη αιώρηση του σταμάτησε.
Άρχισε να …προσγειώνεται ταχύτατα πλησιάζοντας τον όλεθρο που προσωρινά, φαντάστηκε ότι του είχε ξεφύγει.
Ξαναβρήκε τη φωνή του και άρχισε να φωνάζει δυνατά. Εκλιπαρούσε… κάποιος να τον βοηθήσει, μάταια!
Στην αδυσώπητη μοναξιά της ερημιάς δεν αποκρίνονταν κανείς!
Ο γιγαντιαίος Μεθέωντας όρθιος, με προτεταμένα τα μπροστινά του …ακρόχερα που επιδεικτικά ξεφύτρωναν τα λεπιδοφόρα νύχια, περίμενε έτοιμος να τον κατασπαράξει!
Η μέχρι πριν ανέκφραστη γυαλάδα των ματιών του… έλαμπε γεμάτη ικανοποίηση.
Το φιδίσιο κεφάλι της ουράς επιδεικνύοντας τη διχαλωτή αιματοχρώσσα γλώσσα, εκτινασσόταν πέρα δώθε συρίζοντας φρικιαστικά!
Αντανακλαστικά είδε τη ζωή του να τελειώνει!
Στη ελάχιστη ανασεμιά που του απόμεινε προσπάθησε, με ταχύτητα του φωτός να κάνει, έναν ελάχιστο απολογισμό στη μικρή γήινη διαδρομή του!
Πάντα το έλεγε! Το πίστευε!
Δεν ήταν άνθρωπος που φοβόταν το θάνατο!
Στεκόταν απέναντι στο φαινόμενο, με σεβασμό και τίποτε παραπάνω!
Φιλοσοφικά σκεπτόμενος …γνώριζε.
Το ένα τρίτο της ζωής των ανθρώπων είναι αφιερωμένο στη …προπαίδεια του!
Κατά τους Έλληνες προγόνους του ο ύπνος ήταν αδελφός και προθάλαμος του.
Κάπου λοιπόν, κάποια σελίδα, με γράμματα ανεξίτηλα σε ημερομηνία άγνωστη, ανέφερε και το δικό του αξημέρωτο ύπνο μόνο που, δε διέθετε …συμπαντική δυνατότητα να προσδιορίσει.
Εκείνο όμως που πάντα του έφερνε μελαγχολικές σκέψεις,
βρίσκονταν στο γεγονός του χρόνου, του χώρου και , του τρόπου που κάθε γήινος οργανισμός, διεμβόλιζε τη αντίπερα άγνωστη διάσταση!
Η αλήθεια ήταν ότι, ορισμένες φορές τον είχε πλησιάσει!
Ίσιες φορές του ξέφυγε!
Με το πλεονέκτημα που ο Ανείπωτος είχε επάνω του, μία φορά θα τον αγκάλιαζε!
Θεωρητικά τον περίμενε. Έλεγε. Τη δεδομένη στιγμή, θα τον νικούσε για πάντα!!
Θα του αποστερούσε το δικαίωμα ξανά, να τον αγγίξει.
Ένοιωθε πως μαζί του είχε εξοικειωθεί όμως, δεν είχε φανταστεί τέτοιο αναπάντεχο τέλος!!
Κανείς έκτοτε δε θα μάθαινε για εκείνον όλοι θα πίστευαν σε άλλη μια περίεργη εξαφάνιση!
Στα τελευταία, δέκατα του δευτερολέπτου στο ταραγμένο του μυαλό, «φευγαλέα εικόνα» το γελαστό πρόσωπο της Νάντιας και μια ελάχιστη προσευχή.
Θεέ μου! Συγχώρησε τις μικρές μου αμαρτίες!
Η συνέχεια στο επόμενο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
