| |
[align=right]Θυμάμαι που ήμασταν μαζί στη γέρφυρα.. εκεί στη Βαρυμπόμπη. Κοιτάζαμε τα αμάξια που κάνανε σειρές στο δρόμο και μου' λεγες πως κάποτε θα ταξιδέψουμε μαζί. Και συνεχίζαμε να κοιτάμε τα κόκκινα φανάρια πάνω στη γκρί άσφαλτο του δρόμου.[/align]
[align=right]Θα κάνουμε ταξίδια μακρινά, μου είπες, θα τραγουδάμε μόνοι μας αντί να βάζουμε άλλον έναν σταθμό στο ραδιόφωνο, θα τραβάμε φωτογραφίες τα τοπία και όχι εμάς, άλλωστε έχουμε ο ένας τον άλλον!
Τότε μπήκα στο ρόλο και άρχισα να τραγουδάω. Δε με σταμάτησες παρά τις φάλτσες νότες μου.. Απλά μου έπιασες σφιχτά το χέρι και κάτι ψυθύρισες.[/align]
[align=center].... Και τα αμάξια συνεχίζουν να κινούνται ....[/align]
[align=right]Δε με κοιτάς, κοιτάς μπροστά και ονειρεύεσαι.. Ονειρεύεσαι το ταξίδι μας. Και ξαφνικά... το βλέμμα σου γυρίζει σε' μενα! Δεν δίνεις καμία σημασία στα αυτοκίνητα και αρχίζεις και γελάς. Δε σε ρωτάω γιατί, άλλωστε γιατί να χαλάσω τη στιγμή? Απλά έμεινα απορημένη κοιτάζοντάς σε.[/align]
[align=right]Μα τώρα... Τώρα πια είμαι μόνη μου! Πολλές φορές πάω στο ίδιο μέρος.
Δεν πάω για να θυμηθώ, ούτε γιατί εχω ξεχάσει.
Πάω γιατί θέλω να πιστέψω ότι ίσως σε ξαναδώ.. Ναι, έχουν περάσει 9 χρόνια μα είναι σαν χθες! Δε σε ρώτησα ποτέ τι μου ψυθύρισες, ούτε γιατί γέλασες. Χάθηκε η στιγμή όπως κι εσύ... Νιώθω τα βλέμματα των οδηγών πάνω μου, μα δεν με νοιάζει, δεν καταλαβαίνουν και που να εξηγώ...[/align]
[align=right]Τίποτα δεν είναι το ίδιο, αλλά κόμη και τώρα σιγοτραγουδάω... Ίσως ακούσεις κάποια φάλτσα νότα και γυρίσεις! Έμεινα εδώ να σε νοσταλγώ, να σε θυμάμαι, να μου λείπεις!.! Ήμουνα παιδί και τώρα γυναίκα, αλλά δε με βλέπεις..[/align]Δεν ρώτησα ποτέ ποιός έφταιξε, δε με ένοιαξε. Άλλωστε τι θα άλλαζε?? Θα ερχόσουν πίσω?
Πάντα σου έλεγα να προσέχεις και πάντα γέλαγες και μου λεγες " Οκ μικρή ".
[align=center]Τώρα δεν έχει σημασία...[/align]
[align=right]Πάντως εγώ εκεί θα είμαι. Στη γέφυρά μας, να κοιτάζω τα κόκκινα φανάρια των αυτοκινήτων.. Είναι παράλογο να περιμένω, το ξέρω, αλλά δε μου' χει μείνει τίποτα που να σε θυμίζει. Εκτός από μια λιβελούλα που μου' χες χαρίσει για να μου θυμίζει πως κάποτε ήσουν εδώ... Πως κάποτε είχα [B][I]έναν φίλο[/I][/B].. [B][I]έναν αδερφό[/I][/B].. [B][I]έναν άγγελο προστάτη[/I][/B]..Τώρα... [/align]
[align=center] [I]...τώρα απλά επιζώ και θυμάμαι...[/I] [/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
