Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132733 Τραγούδια, 271226 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 κι ύστερα
 
σφυρηλάτησα μέσα μου τα πιο χάλκινα αισθήματα
τα πιο πρωτόγονα ένστικτα εναρμόνισα στον λόγο
κι έβαλα χαλινό σκληρό στο στόμα του ατιθάσευτου
και σέλωσα τον άνεμο, και δάμασα το κύμα
κι έπνιξα τις φωνές που με προστάζανε
να κινηθώ με δόλο εναντίον του άδολου
κι έμαθα να σηκώνω στις πλάτες μου απάνω
τον κόσμο και τον ουρανό ολάκερο
με τους πλανήτες όλους του τους πλάνητες
και τα ανέστια τ’ άστρα του, τα διάσπαρτα
για να μπορώ να λέγομαι –λέει- άνθρωπος

κι ύστερα οδηγήθηκα μια μέρα εδώ,
αθέλητα, μοιραία , ανερώτητα,
κι είδα το μίσος και τον φθόνο, και τον πόλεμο…



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
χρηστος καραμανος
18-10-2011 @ 07:47
κι ύστερα οδηγήθηκα μια μέρα εδώ,
αθέλητα, μοιραία , ανερώτητα,
κι είδα το μίσος και τον φθόνο, και τον πόλεμο…


::up.:: ::up.:: ::up.::
monajia
18-10-2011 @ 14:41
ΥΠΕΡΟΧΟΣ........................

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
**Ηώς**
18-10-2011 @ 18:23
κι είδα το μίσος και τον φθόνο, και τον πόλεμο…........... ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: καλησπέρα χρήστο!!!!
Γιάννης Ποταμιάνος
18-10-2011 @ 18:54
Πολύ ωραίο Χρήστο
Καλό βράδυ
::yes.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο