| |
τώρα γρήγορα βραδιάζει στης ψυχής μου τ ακρογιάλι..
δύσκολη ζωή γεμάτη λάθη, πάθη...
τόσους μήνες ζω μες την βροχή
και δεν ξέρω ακόμα το γιατί
πόσα μ έκανες να νιώσω ένα χρόνο πριν
πρώτη φορά έκλαψα , γέλασα, πέθανα αληθινά..
και νόμιζα πως νοιάζεσαι..νόμιζα νοιαζόσουν..
στιγμές πλασμένες στο μυαλό μου ως το απέραντο έφτανε τ όνειρό μου
χάθηκες...όπως και το όνειρο το πρωί..
έφυγες όπως κι αυτό το πρωινό..
ήξερες πως υπάρχει ένα άτομο που νοιάζεται που κλαίει
που σπαράζει για εσένα..
κι εσύ έτσι απλά έκλεισες την πόρτα κι έφυγες μια μέρα..
νόμιζα.......έπλασα στο μυαλό μου μια ιδανική εικόνα..
τ άσχημα ..τ όμορφα..
όλα σε μια γωνιά..στην πιο σημαντική πλευρά της καρδιάς μου..
κι όμως τώρα ξέρω πως η εικόνα αυτή δεν ήτανε πλαστή..ήταν αληθινή..
αυτό που έμαθα από την γεμάτο νόημα ματιά σου..
αυτό που μου δωσε να καταλάβω τ άγγιγμα σου..
Σε χρειάζομαι.. το νιώθεις..;;
τώρα που όλα είναι δύσκολα θα θελα να σουν εδώ...
Ν ακούσω έστω και μια γλυκιά κουβέντα..
να δω ότι νοιάζεσαι..να το νιώσω..σώσε με..
πόσο δύσκολο είναι να καταλαβαίνεις πως ο άνθρωπος που αγάπησες πρώτη φορά
δε δίνει ούτε λεπτό για σενα...
Σου είπα πως μου έλειψες ..Σου είπα πως μου λείπεις..
Στα είπα όλα ρε γαμώτο μου κι εσύ με εγκαταλείπεις..
πού είσαι εσύ..πού είσαι, πού.....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
