| |
| | Εκτίμησε |  | | | http://www.youtube.com/watch?v=nPyFKfPLdfY στον κόσμο... όλοι είμαστε ίσοι.. καλό βράδυ.. | | |
Κηλίδες μαύρες και λευκές,
στο σώμα μου ζωγραφιές,
κάθε άγγιγμα και πόνος
και το χαμόγελο παραμένει,
μοιάζει να επιμένει,
με ακολουθεί.
Ξέρω πως τελειώνει,
ο χρόνος μας παίρνει ,
μας σέρνει κοντά του.
Κάθε ματιά
λυτρωτική, καθησυχαστική,
σταγόνες πολύχρωμες
με επεκτατική μορφή.
Αύριο θα πονάω λιγότερο
και μεθαύριο ίσως καθόλου
και ξέρω πως ποτέ μου,
δεν θα φτάσω,
εκεί που θα 'θέλα να ‘μαι.
Δεν πρόλαβα
και με λυπάμαι.
Και εμπνέομαι,
από τους ανθρώπους,
είναι αυτοί έξω από το παράθυρο,
οι περαστικοί.
Αυτοί που περπατούν.
Συνηθισμένα σε όλους,
μα τόσο σημαντικά.
Περπατάς.
Μιλάς.
Κοιτάς.
Αισθάνεσαι.
Ακούς.
Γελάς.
Τουλάχιστον εκτίμησε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΚατεριναΘεωνα
20-10-2011 @ 01:43 | πολύ ωραίο !!!!!!!! | | Lady Dragon
20-10-2011 @ 02:57 | ::yes.:: | | monajia
20-10-2011 @ 08:35 | Περπατάς.
Μιλάς.
Κοιτάς.
Αισθάνεσαι.
Ακούς.
Γελάς.
Τουλάχιστον εκτίμησε.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | αντικλείδι
20-10-2011 @ 09:18 | Ναι , τουλάχιστον εκτίμησε όσα περνάς στο ντούκου !
Πολύ ωραίο ...! Εύγε σου !!! | | ραγισμενοσ καθρεφτης
20-10-2011 @ 09:23 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | yiannistellidis
20-10-2011 @ 09:24 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | φλοισβος
20-10-2011 @ 11:49 | Πανέμορφο Λίνα!!!!
::up.:: ::theos.:: ::up.:: | | elsa98
20-10-2011 @ 12:57 | Περπατάς.
Μιλάς.
Κοιτάς.
Αισθάνεσαι.
Ακούς.
Γελάς.
Τουλάχιστον εκτίμησε.
Πάρα πολύ όμορφο !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::theos.:: ::yes.:: | | ο Γέροντας
20-10-2011 @ 14:26 | Περπατάς.
Μιλάς.
Κοιτάς.
Αισθάνεσαι.
Ακούς.
Γελάς.
Τουλάχιστον εκτίμησε. αυτούς που σε αγαπάνε !!!!!!!!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::yes.:: | | Βασίλης Μ.
26-10-2011 @ 16:58 | "Περπατάς.
Μιλάς.
Κοιτάς.
Αισθάνεσαι.
Ακούς.
Γελάς.
Τουλάχιστον εκτίμησε".
Φοβερό τελείωμα...
Λίνα... ::theos.:: ::yes.:: | | φραγκοσυριανος
26-10-2011 @ 21:03 |
Κηλίδες μαύρες και λευκές,
στο σώμα μου ζωγραφιές,
κάθε άγγιγμα και πόνος
και το χαμόγελο παραμένει,
μοιάζει να επιμένει,
με ακολουθεί.
Ξέρω πως τελειώνει,
ο χρόνος μας παίρνει ,
μας σέρνει κοντά του.
Κάθε ματιά
λυτρωτική, καθησυχαστική,
σταγόνες πολύχρωμες
με επεκτατική μορφή.
Αύριο θα πονάω λιγότερο
και μεθαύριο ίσως καθόλου
και ξέρω πως ποτέ μου,
δεν θα φτάσω,
εκεί που θα 'θέλα να ‘μαι.
Δεν πρόλαβα
και με λυπάμαι.
Και εμπνέομαι,
από τους ανθρώπους,
είναι αυτοί έξω από το παράθυρο,
οι περαστικοί.
Αυτοί που περπατούν.
Συνηθισμένα σε όλους,
μα τόσο σημαντικά.
Περπατάς.
Μιλάς.
Κοιτάς.
Αισθάνεσαι.
Ακούς.
Γελάς.
Τουλάχιστον εκτίμησε.
::theos.:: ::kiss.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
