stixoi.info: Το Τελοσ.

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Το Τελοσ._

Το ΤΕΛΟΣ._

Κλαίω γιατί δεν ακούω πια τους παλμούς μου…
Μου σκότωσαν ότι πιο όμορφο έντυνε τη σκέψη μου,
Τα όνειρά μου.
Μου ξερίζωσαν ότι πιο αγνό χωρούσε η καρδιά μου,
Τον έρωτά μου για ζωή
Τώρα μονάχα κλαίω.
Νιώθω ένα σφίξιμο, ένας κόμπος ανεβαίνει από το στήθος
Προς τον λάρυγγα μου
Η ανάσα μου κοφτή
Και κάθε ανάσα μια σταγόνα αίματος
Τελικά υπάρχει διακόπτης παροχής οξυγόνου.
Σήμερα τον σφράγισαν.
Ο λόγος μου μπλέκεται, γίνεται σάλιο που δεν καταπίνεται
Το κεφάλι μουδιάζει, τα μάτια θολώνουν…
Πόση δύναμη ακόμα;
Πόσο κουράγιο;
Μαρτύριο τούτος ο θάνατος.
Ούτε ¨βοήθεια¨ δεν έχει δύναμη το στόμα να φωνάξει.
Μα και σε ποιον;
Σε ποιον;
Στέκομαι στο παράθυρο.
Τώρα κοιτώ καθαρά…..
Βομβαρδισμένη πόλη.
Δυο πτώματα συνομιλούν στη γωνία.
Ο φούρνος φλέγεται,
Μια σκοτεινή φιγούρα στα τέσσερα ψάχνει στα σκουπίδια για τροφή.
Δεν μπορώ να διακρίνω αν είναι άνθρωπος,
Πιο πολύ με ζώο μοιάζει…
Το ψιλικατζίδικο στέκει γυμνό με τη μισή μαρκίζα να τρεμοπαίζει.
Ένα μαύρο σύννεφο σαν ομίχλη σκεπάζει το δρόμο,
έχει καλύψει τον Προφήτη Ηλία και κατεβαίνει…
ρουφάει σα σκόνη τα τελευταία ίχνη ζωής…
Σκοτάδι.
Ησυχία..
Τώρα κοιτώ καθαρά…
Αυτό είναι το τέλος.
Και δεν υπάρχει κανένας για βοήθεια…

ΕΥ-ΔΟΚΙΑ
21/10/2011


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 7 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Το όνομά μου βυθίζεται και αναδύεται όπως το κορμί τη στιγμή της βάπτισης...

ΛΥΔΙΑ_Θ 20-10-2011 @ 23:47	!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΔΥΝΑΤΗ ΓΡΑΦΗ ::theos.:: ::theos.::
antique1333 21-10-2011 @ 00:11	Κλαίω γιατί δεν ακούω πια τους παλμούς μου… Μου σκότωσαν ότι πιο όμορφο έντυνε τη σκέψη μου, Τα όνειρά μου. ::up.:: ::up.:: ::up.::
ο Γέροντας 21-10-2011 @ 03:58	Κλαίω γιατί δεν ακούω πια τους παλμούς μου… Μου σκότωσαν ότι πιο όμορφο έντυνε τη σκέψη μου, Τα όνειρά μου. Μου ξερίζωσαν ότι πιο αγνό χωρούσε η καρδιά μου, Τον έρωτά μου για ζωή Τώρα μονάχα κλαίω. ::love.:: ::sad.:: ::love.::
estia 21-10-2011 @ 07:16	Μια σκοτεινή φιγούρα στα τέσσερα ψάχνει στα σκουπίδια για τροφή. Δεν μπορώ να διακρίνω αν είναι άνθρωπος, ΜΕ ΚΑΤΕΠΛΙΞΕΣ ΕΥΔΟΚΙΑ ΝΑ ΣΑΙ ΚΑΛΆ ::smile.:: ::smile.::
puzzle 21-10-2011 @ 07:51	δυνατο και εντονο.... ::up.:: ::up.:: ::up.::
gk_giotaki 21-10-2011 @ 07:52	::up.:: ::up.:: ::up.::
monajia 21-10-2011 @ 08:01	ΕΥΓΕ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο