| |
Στου Παραδείσου τ' ακροκέραμο καθόμασταν
Και βλέπαμε τη γη, ένα παιχνίδι
Πως να ναι εκεί κάτω; αναρωτιόμασταν
Κι άκουσε τη κουβέντα μας το φίδι
Μέσα απ το χώμα επεράσαμε
Γινήκαμε σκληρή, βαριά ουσία
Και τον Παραδεισό μας τον ξεχάσαμε
Σκιά απέμεινε, στη φαντασία
Κάποτε όμως πίσω θα γυρίσουμε
Τρελή καβάλα στα ροζ τα σύννεφά μας
Και σίγουρα, πάλι θα τον αφήσουμε
Τον όφι, να ακούσει τα κρυφά μας
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
