| |
ορίζοντες όταν σχεδιάζω θέτω όρια ή άπειρο
είναι το γαλάζιο ατέλειωτο του ουρανού
παράθυρο στο έξω ή αναπόφευκτο σημάδι τέλματος
και οφθαλμαπάτη ελευθερίας μπροστά
στην αδυναμία μου να συλλάβω τα μεγέθη
την γη μου όταν περπατώ πέρα ως πέρα
ικανότητα άραγε είναι αμέριμνου και αυτονόητου
κατόχου δικαιώματος να διασχίσει τη ζωή
ανημπόρια να βρεί το τέλος άλλος θα έλεγε
και το τέλος μένει ανεξερεύνητο και αόριστο
όταν στη θάλασσα τα βότσαλα πετάμε και τα
χρυσώνει ο ουρανός με αστέρια
απορία δημιουργείται εντός μου και εκεί ανήκει άλλωστε
η συμβολή στο μεγαλείο ανήκει κι σε εμάς
λάθος μου να το πιστέψω θάνατος να τ’ αρνηθώ
και έμεινε η φωτιά στο τέλος λανθασμένα ναι και όχι
έτσι ξεκίνησε η διαδρομή μου και έτσι θα τελειώσει
θεός αυτός που την εξέπνευσε στου ανθρώπου τη φύση
θεός αυτός που την κατεύνασε και χώμα την έκανε
θεός κι αυτός που τα παλιά της μεγαλεία ζήλεψε
και χώμα έκανε γη, νερό και αέρα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
