stixoi.info: Με υπνωτίζεις και μ' αρπάζεις

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	135260 Τραγούδια, 273542 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Με υπνωτίζεις και μ' αρπάζεις

Σαν το σεντέφι λαμπυρίζεις
ο ήλιος καθώς πέφτει πάνω σου,
θάλασσά μου και ζαλίζεις.

Έτσι κάποια μέρα
μέσ’ τ’ αφρισμένα κύμματά σου,
αναδύθηκε η Αφροδίτη
έτσι γυμνή η Άνασσά σου.

Με υπνωτίζεις και μ’ αρπάζεις
απ’ της ζωής τις μάταιες σκέψεις,
μ’ αποκαλύπτεις μύθους άλλους
που δεν μπορούν να πούν οι λέξεις.

Μέσ’ την υγρή πορεία σου
μ’ αφήνεις μ’ απορία,
αδειάζεις όλο μου το νού
απ’ την απληστία.

Κι οι γλυκόπνοές σου αύρες
μοιάζουν γυναίκας που χαϊδεύει,
που απαλύνει τις σκοτούρες
κι αφήνει τη ζωή να παίζει.

Με υπνωτίζεις και μ’ αρπάζεις
απ’ τις ζωής τις μάταιες σκέψεις,
μ’ αποκαλύπτεις μύθους άλλους
που δεν μπορούν να πούν οι λέξεις.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 3 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Στίχοι για μελοποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

ραγισμενοσ καθρεφτης 23-10-2011 @ 14:24	Με υπνωτίζεις και μ’ αρπάζεις απ’ τις ζωής τις μάταιες σκέψεις, μ’ αποκαλύπτεις μύθους άλλους που δεν μπορούν να πούν οι λέξεις. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
monajia 23-10-2011 @ 14:46	Με υπνωτίζεις και μ’ αρπάζεις απ’ της ζωής τις μάταιες σκέψεις, μ’ αποκαλύπτεις μύθους άλλους που δεν μπορούν να πούν οι λέξεις. ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ.............. ::up.:: ::up.:: ::up.::
puzzle 23-10-2011 @ 17:07	::yes.:: ::yes.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο