monajia
24-10-2011 @ 13:20 | Δεν παίζουν δεν χαμογελούν
σαν τα σκυλιά μάθαν να ζουν
του αφέντη κάνουν το χατίρι
για να βρουν λίγο ψωμοτύρι
ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ..................
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | |
ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ
24-10-2011 @ 13:30 | Καλώς σας βρήκα | |
estia
24-10-2011 @ 13:43 | θα πω στον ύπνο παραμύθι
ότι γεννιούνται οι άνθρωποι ίσοι
Καλως ήρθες αγράμματε ::yes.:: ::smile.:: | |
ειρηνη θαναση
24-10-2011 @ 16:22 | Μπράβο! Πολύ καλό. ::382.:: | |
καζανάκι
24-10-2011 @ 16:28 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Yol
24-10-2011 @ 16:42 | Αγράμματε, τα γράμματά σου έπλεξαν μια υπέροχη δημιουργία. Πολύ ωραία γράφεις, φίλε. Πολύ ωραία. | |
kantadoros
24-10-2011 @ 18:55 | Για κοίτα λοιπόν που αυτός ο Πητ
αύριο θα μου φαίνεται αλλιώτικος
::smile.:: | |
Aνδρέας Lark
24-10-2011 @ 21:00 | Θεωρώ ότι δεν υπάρχει πόνος 'ανυποψίαστος' στην εποχή μας...απλά μαζί με σένα προσυπογράφω ότι ο πόνος είναι πάντα πόνος έτσι κι αλλιώς... | |
Liran
24-10-2011 @ 21:29 | Γειά σου βρε Πητ απ' το Σουδάν,
κάτσε να πιείς μια τσικουδιάν,
το κόλπο μου για να σου πω
πώς θα χορτάσουμε κι οι δυο..
Πρόσφυγας συ για νέα ζωή
βρήκες φανάρι βράδυ-πρωί
και βολεψάκηδες εμείς
φανόν κρατούσαμε "αρπαχτής"..
Εσύ έχεις τέσσερα παιδιά
που τα 'φερες να φαν μπουκιά,
μα εδώ ψωμί δεν περισσεύει
αφού το Κράτος αλητεύει..
Το "παραμύθι" που τους λες
το μάθαινα αλλιώτικα ως χθες:
πως ήμουν άξιος λαός
κι ο πιο φιλόξενος Ναός
κι εμπάτε σκύλοι να με αλέστε
χρεωστικά μη μου γυρέψτε..
Δια τούτο, Πητ απ' το Σουδάν
καθώς εγώ είμαι η Λυράν,
χορεύω όπως μου βαράν..
Και σ' έχω φίλο κολλητό..
Έτσι όπως φτάσαμε ως εδώ,
δώσε μου λίγο φαγητό..
Καλώς ήρθες Χρήστο..
πάντα έτσι, Δυνατός.. | |
αντικλείδι
24-10-2011 @ 22:52 | πολύ ζεστό κι ανθρώπινο, μια καταγγελία στην πραγματικότητα ... | |
 |
