| |
From this distant vantage point, the Earth might not seem of any particular interest. But for us, it's different. Consider again that dot. That's here, that's home, that's us. On it everyone you love, everyone you know, everyone you ever heard of, every human being who ever was, lived out their lives. The aggregate of our joy and suffering, thousands of confident religions, ideologies, and economic doctrines, every hunter and forager, every hero and coward, every creator and destroyer of civilization, every king and peasant, every young couple in love, every mother and father, hopeful child, inventor and explorer, every teacher of morals, every corrupt politician, every "superstar," every "supreme leader," every saint and sinner in the history of our species lived there – on a mote of dust suspended in a sunbeam.
The Earth is a very small stage in a vast cosmic arena. Think of the rivers of blood spilled by all those generals and emperors so that, in glory and triumph, they could become the momentary masters of a fraction of a dot. Think of the endless cruelties visited by the inhabitants of one corner of this pixel on the scarcely distinguishable inhabitants of some other corner, how frequent their misunderstandings, how eager they are to kill one another, how fervent their hatreds.
Our posturings, our imagined self-importance, the delusion that we have some privileged position in the Universe, are challenged by this point of pale light. Our planet is a lonely speck in the great enveloping cosmic dark. In our obscurity, in all this vastness, there is no hint that help will come from elsewhere to save us from ourselves.
The Earth is the only world known so far to harbor life. There is nowhere else, at least in the near future, to which our species could migrate. Visit, yes. Settle, not yet. Like it or not, for the moment the Earth is where we make our stand.
It has been said that astronomy is a humbling and character-building experience. There is perhaps no better demonstration of the folly of human conceits than this distant image of our tiny world. To me, it underscores our responsibility to deal more kindly with one another, and to preserve and cherish the pale blue dot, the only home we've ever known.
- Carl Sagan, Pale Blue Dot: A Vision of the Human Future in Space
**************************************************************************
Από τη μακρινή αυτή πλεονεκτική θέση, η Γη μπορεί να μην φαίνεται να έχει κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον.Αλλά για εμάς είναι διαφορετικά.Εξετάστε ξανά αυτή την κουκίδα.Αυτή είναι εδώ, αυτή είναι το σπίτι, αυτή είναι εμείς.Πάνω σε αυτή όλους που αγαπάμε,όλους που γνωρίζουμε,όλους όσους έχουμε ακούσει ποτέ μας, κάθε άνθρωπος που υπήρξε πάντα, έζησε εκεί τη ζωή του.Το σύνολο της χαράς και των βασάνων,χιλιάδες αυτοπεποίθησης θρησκείες, ιδεολογίες, οικονομικά δογμάτα, κάθε κυνηγός και συλλέκτης, κάθε ήρωας και δειλός, κάθε δημιουργός και καταστροφέας του πολιτισμού, κάθε βασιλιάς και χωρικός, κάθε νέο ερωτευμένο ζευγάρι, κάθε μητέρα και πατέρας, ελπιδοφόρο παιδί, εφευρέτης και εξερευνητής, κάθε δάσκαλος της ηθικής, κάθε διεφθαρμένος πολιτικός, κάθε "σούπερσταρ", κάθε "ανωτάτος ηγέτης'', κάθε άγιος και αμαρτωλός στην ιστορία του είδους μας έζησε εκεί - σε ένα μόριο της σκόνης να αιωρείται σε μια ηλιαχτίδα.
Η Γη είναι μια πολύ μικρή σκηνή σε μια τεράστια κοσμική αρένα. Σκεφτείτε τους ποταμούς του αίματος που χύθηκαν από όλους εκείνους τους στρατηγούς και αυτοκράτορες, έτσι ώστε, στη δόξα και θρίαμβο,μπορούσαν να γίνουν οι στιγμιαία αφέντες ενός κλάσματος μιας κουκίδας. Σκεφτείτε τις ατελείωτες ωμότητες των επισκεπτόμενων κατοίκων μιας γωνιάς αυτής της απειροελάχιστης τελείας για την μόλις και μετά βίας που διακρίνεται ορισμένων άλλων κατοίκων κάποια άλλη γωνιά, πόσο συχνές οι παρεξηγήσεις τους, πόσο πρόθυμοι είναι να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο, πόσο ένθερμα τα μίση τους.
Oι στάσεις μας,η φαντασιώδης μας αυτο-σπουδαιότητα,η αυταπάτη ότι έχουμε κάποια προνομιακή θέση στο σύμπαν, αμφισβητείται από αυτό το σημείο του χλωμού φωτός.Ο πλανήτης μας είναι ένας μοναχικός κόκκος στο μεγάλο κοσμικό που τον περιβάλλει σκοτάδι. Στο σκοτάδι μας, σε όλη αυτή την απεραντοσύνη, δεν υπάρχει καμία νύξη ότι η βοήθεια θα έρθει από αλλού για να μας σώσει από τους εαυτούς μας.
Η Γη είναι ο μόνος γνωστός κόσμος μας ως τώρα που να φιλοξενεί τη ζωή.Δεν υπάρχει πουθενά αλλού, τουλάχιστον στο εγγύς μέλλον, στον οποίο το είδος μας θα μπορούσε να μεταναστεύσει.
Να επισκεφτούμε,ναι.Να αποικίσουμε,όχι ακόμα.Είτε μας αρέσει είτε όχι,η Γή για τώρα είναι το μοναδικό μέρος που βρίσκουμε το καταφύγιο μας.
Έχει ειπωθεί ότι η αστρονομία είναι μια ταπεινή και για το χτίσιμο του χαρακτήρα εμπειρία. Δεν υπάρχει ίσως καλύτερη επίδειξη της τρέλας της ανθρώπινης αλαζονείας από τη μακρινή αυτή εικόνα του μικροσκοπικού μας κόσμου. Για μένα, αυτή υπογραμμίζει την ευθύνη μας για την πιο ευγενική αντιμετώπιση μας του ενός προς τον άλλο, και να διατηρήσουμε και να αγαπάμε την χλωμή μπλε κουκίδα, το μόνο σπίτι που έχουμε γνωρίσει ποτέ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
