| |
Νοστάλγησα τον τόπο μου (Κρήτη μου)
Άνεμος μες την σκέψη φυσά
και σένα γυροφέρνει
μα όποτε πάω ν’ ανοίξω πανιά
να ‘ρθω κοντά, σε παίρνει.
Φύσα βοριά μου να χαρείς
να φτάσουμε στην Κρήτη
πριν ξημερώσει ν' ανεβείς
πάνω απ τον Ψηλορείτη.
Κι ύστερα φύσα δυτικά,
στου φαραγγιού τα μέρη,
λάμπουν τα Όρη τα Λευκά
στον ήλιο π' ανατέλλει.
Μετά χαμήλωνε αργά
βαθιά να αναπνεύσω
και στα Χανιώτικα βουνά
εκεί να ξεπεζέψω.
Κι όπως πατώ τα χώματα
οι ρίζες μου θ' απλώνουν.
Στις μυρωδιές στα χρώματα
τα μάτια θα βουρκώνουν.
Είσ’ όμορφη πατρίδα μου
πώς να σε τραγουδήσω
δε βρίσκουνε τα χείλια μου
αχ λόγια να σε υμνήσω.
Κι όπως πατώ τα χώματα
οι ρίζες μου θ' απλώνουν.
Νοστάλγησα τον τόπο μου
τα μάτια μου βουρκώνουν.
ΚαΤερίνη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
