Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Καύση νεκρών
 Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του
 
Νύχτα σκληρή… Το κέλυφός σου
να σπάσω, αδύνατον!
Σβήνω το φως· βρίσκω το φως σου…
Ο Ων; Προσκύνα Τον!...

Τα μάταια τελετουργικά κι όλοι πιασμένοι οι πάγκοι,
αγάπη μου όνειρα γλυκά, στου χάρου το φαράγγι…

Η παγωνιά, σαν το σφουγγάρι,
το σώμα διάβρωσε!
Φέρετρο μαύρο, στο συρτάρι…
Ο Αιών; Μα …θα ’βρω Σε!...

Τα ξύλα τ’ αρωματικά κι οι μυρωδιές του Γάγγη,
αγάπη μου όνειρα γλυκά, στου χάρου το φαράγγι…

Δάσκαλε αγνέ… Το Μέγα Πάθος,
πόσοι διδάχτηκαν;
Όχι και ναι· σωστό και λάθος…
Το Ον; Η Στάχτη, καν;

Π.Θ.Τουμάσης


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι.
 
monajia
03-11-2011 @ 10:32
Δάσκαλε αγνέ… Το Μέγα Πάθος,
πόσοι διδάχτηκαν;
Όχι και ναι· σωστό και λάθος…
Το Ον; Ή η Στάχτη, καν;

ΕΞΟΧΟ.......................

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ραγισμενοσ καθρεφτης
03-11-2011 @ 10:45
την καλημερα μου! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
galanidoy
03-11-2011 @ 11:15
::up.:: ::hug.:: ::up.::
La Petite
03-11-2011 @ 11:49
Αχ!!!! και ΄γω θέλω να με κάψουνε και να σκορπίσουνε τη στάχτη μου στη θάλασσα όταν η ψυχή μου θα εγκαταλείψει αυτό το μάταιο σώμα που τη κρατά φυλακισμένη αντί να με φάνε τα σκουλήκια και να σαπίσω μες στο χώμα αλλά σιγά μη το κάνουν αυτό στην Ελλάδα μέχρι να πεθάνω εγώ!!! ::rock.:: ::love.::
αντικλείδι
03-11-2011 @ 12:31
Βάλε και μένα ... καμμένη κι από χέρι (όχι του κουλοχέρη) ... ::wink.:: ::yes.:: ::angel.::
άγγελος...ή διάβολος?
03-11-2011 @ 12:46
Δάσκαλε αγνέ… Το Μέγα Πάθος,
πόσοι διδάχτηκαν;
Όχι και ναι· σωστό και λάθος…
Το Ον; Ή η Στάχτη, καν;

τα σεβη μου! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
zanneiotisa
03-11-2011 @ 14:48
αγάπη μου όνειρα γλυκά, στου χάρου το φαράγγι

Θεός Θεός Θεός Θεός

Δε μπορω να σε χαρακτηρίσω αλλιώς
εκτός απο το : Θεός !!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ΑΝΤΗΣ
03-11-2011 @ 15:58
::yes.:: ::yes.:: ::theos.::
**Ηώς**
03-11-2011 @ 17:09
Όχι και ναι· σωστό και λάθος…
Το Ον; Ή η Στάχτη, καν;...............άνευ σχολίων....!!!!!
Aνδρέας Lark
03-11-2011 @ 18:25
Δεν θέλω να με κάψουνε...(εκτός αν πέσω θύμα πυρκαγιάς ή κάτι σχετικό)...δεν με φοβίζουν τα σκουλήκια που τρώνε το νεκρό το σώμα άλλα σκουλήκια με τρομάζουν μέσα μου κι έξω μου...
Όμως...στο δια ταύτα...δεν νομίζω ότι έγραψες για την καύση των νεκρών αυτή καθαυτή...είναι δυσερμήνευτο αλλά υποθέτω ότι αναφέρεσαι στη ματαιότητα ανθρωπίνων όσων και όχι μόνο με μια ματιά δυσπιστίας και απόστασης...
Κοίτα, προσωπικά πιστεύω ότι η αρχή και το τέλος μας είναι ο Ων...
...δεν μπορώ όμως να μην παραδεχτώ ότι ο λόγος σου (λεκτικά σχήματα, σκέψεις, ύφος, αναφορές) είναι πολύ περιεκτικός και μαζί συμπυκνωμένος, βαρύνουσας σημασίας, ο ρυθμός δε 'δεν παίζεται'...
Ένα τολμηρό εγχείρημα (και ποιητικά για τις υπόνοιες του και στιχουργικά-εφόσον πάντα σε ενδιαφέρει η μελοποίηση-για τον τρόπο που δομείται ο λόγος και το τολμηρό ίσως και μη δόκιμο για τα συνηθισμένα τραγουδιστικά πράγματα ύφος)
ptoumassis
04-11-2011 @ 10:13
Κοιτάξτε... Σύμφωνα με τη χριστιανική αντίληψη, θα γίνει ανάσταση νεκρών κατά τη λεγόμενη Δευτέρα Παρουσία. Στη Θεολογική Σχολή όπου σπούδασα έγκριτοι καθηγητές ισχυρίζονταν ότι "ο Θεός μπορεί να αναστήσει κι από την στάχτη". Και ασφαλώς μπορεί - σύμφωνα πάντα με τον χριστιανισμό - δεδομένου ότι ο Θεός είναι παντοδύναμος. Τώρα, εγώ, σαν άθρησκος που είμαι, θα μπορούσα να δεχτώ την καύση των νεκρών, αλλά έχω μια δική μου προσωπική αντίληψη πάνω στο θέμα (εξ ου και η θλίψη για την καύση, που ίσως διαφαίνεται στο ποίημα). Η άποψή μου είναι ότι μέσα ακόμα και στο νεκρό σώμα, μπορεί να υπάρχει σπίθα ζωής!!! Φοβάμαι λοιπόν την καύση και προτιμώ την αργή αποσύνθεση που προσφέρει το χώμα. Λυπάμαι για τη θεματογραφία αυτή, αλλά το ποίημα βγήκε εξ ανάγκης για να καταδείξω όχι την άρνησή μου, αλλά τη θλίψη μου, καθώς και την τελική ματαιότητα............................ Ευχαριστώ θερμά για τα σχόλιά σας! Χτες, μέρα τόσων πραγμάτων στην πολιτική επικαιρότητα δεν τα είχα δει και σήμερα που ετοιμάζομαι να αναρτήσω νέο ποίημα, κοίταξα εδώ και συγκινήθηκα....................... Χαίρομαι ότι σας άγγιξε... Και ήταν οδύνη για μένα το γράψιμο. Είναι πολύ καινούργιο αυτό το ποίημα.

Παναγιώτης Τουμάσης
Υπερευαισθητηρας
05-11-2011 @ 18:33
Μ' αρέσει που στο ποιημα σου φαίνεται καθαρά η αντίθεση Θεός- καύση σώματος. Ίσως βοηθήσει κάποιους που έχουν μπερδευτεί. Αν δεν μου άρεσε και το νόημα του ποιηματος σου, δεν θα το έλεγα...ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ.
anuya
15-11-2011 @ 11:09
είναι εξοργιστική η στάση της εκκλησίας που προτιμά την σήψη παρά την καύση. Η καύση είναι θυσία στο Θεό. Η σήψη είναι τροφή των επίβουλων δαιμονίων.
Άμα δέν θέλουν την καύση, άς κάνουν ταρίχευση. ¨Η μήπως θεωρούν τιμή του σώματος να σαπίζει να βρωμάει κ να γίνεται λάσπη; Μήπως πιστεύουν οτι η λάσπη εκείνη θα αναστηθεί;

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο