Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ανεμοδούρα
 Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του
 
[I]Σε σας[/I]

Κάποια μεσάνυχτα σαν τούτα,
του άδειου μου θα γευτώ τα φρούτα
βίου, του όψιμου.
Και θα δεχτώ έναν επισκέφτη,
που τη δική μου στον καθρέφτη
θα ’χει όψη μου.

Ο άλλος μου θα ’ναι ο εαυτός μου,
ο εχτός της γης αυτής. Του κόσμου
του απρόσιτου.
Γύρω, θα μαίνεται ο χειμώνας
κι όλη η στιγμή θα μοιάζει αιώνας,
σε γνώση του.

Θα μπει απ’ τις γρίλιες απ’ τα σκούρα,
σαν μια μεγάλη ανεμοδούρα
που δέεται.
Κι από τις φλόγες απ’ το τζάκι,
θα βγαίνει μια καπνιά – φαρμάκι,
να εισπνέεται.

Πάλι, εκεινού θ’ αρέσει η ζάλη
κι όλο θα σκύβει το κεφάλι,
στα στήθη μου.
Λες και δεν πέθανα ποτέ μου,
μα ’ναι παιχνίδισμα του ανέμου
κι η λήθη μου.

Κάποια μεσάνυχτα σαν τούτα,
το πλούτος μου όλο, σε μια κούτα
φωσφόριζε.
Και θα δεχτώ κάποιον μου φίλο,
που πριν στον τόπο αυτόν ’ξοκείλω,
με γνώριζε.

Π.Θ.Τουμάσης


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Φιλοσοφικά
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι.
 
anthousa
07-11-2011 @ 09:18
Θα μπει απ’ τις γρίλιες απ’ τα σκούρα,
σαν μια μεγάλη ανεμοδούρα
που δέεται......................

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Γράφεις υπεροχα....!!!!!!!!!!!!!!
monajia
07-11-2011 @ 09:26
Θα ’ν’ ίδιος ο άλλος μου εαυτός μου,
ο εχτός της γης αυτής. Του κόσμου
του απρόσιτου.
Γύρω, θα μαίνεται ο χειμώνας
κι όλη η στιγμή θα μοιάζει αιώνας,
σε γνώση του.

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
zanneiotisa
07-11-2011 @ 17:03

Κάποια μεσάνυχτα σαν τούτα,
τ’ άστρα, ξερά θα πέσουν φρούτα
στο πιάτο μου.
Και θα δεχτώ έναν επισκέφτη,
π’ όψη γνωστού μου στον καθρέφτη
θα ’χει άτομου.

::laugh.:: πολυ καλο ::yes.::
Και πολυ λιτό ::love.::
Μίνα Παπανικολάου
07-11-2011 @ 17:09
"Και θα δεχτώ κάποιον μου φίλο,
που πριν στον τόπο αυτόν ’ξοκείλω,
με γνώριζε..."
::yes.:: ::yes.::
ptoumassis
08-11-2011 @ 22:57
Μικρές αλλά καθοριστικές για το ποίημα αλλαγές έκανα μόλις τώρα... Χάρη σε μια προτροπή ενός φίλου καλού, του Γρηγόρη... Είχε δίκιο. Ω, πόσο δίκιο είχε τελικά...

Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο