| |
Το χιονι σκεπαζει τα παντα κι σκεψεις μου κρυες , δεν ξεμυτανε
μονο χαμω κοιταζουνε , μην πεσω...
Ψαχνω μια περπατωντας , παρακαλωντας να με ζεστανει
σκεψου γρηγορα
χελιδονια...
Χελιδονοφωλιες στην Αθηνα του Καποτε
Τυχη βουνο αν εχτιζαν στην μονοκατοικια σου
Τυχη βουνα οι στεγες των σχολειων...
Ποσο ομορφη η Αθηνα της Ανοιξης στην Πλακα
χελιδονοφωλιες κατω απο κεραμιδια...
Στις δημοσιες υπηρεσιες πια βαζουνε γυαλια στο μπετον
η ατσαλινες μπαρες με καρφια , για να μην χωρουνε σαν θα χτισουν
η παλι διχτυα η ειδικες μπογιες κατα τιτιβισματων
Ο κυριος Διευθυντης ανακοινωσε...
- Οχι αλλες χελιδονοακαθαρσιες!
κι ετσι τα κουνουπια ξεθαρρεψαν και μενουν πια εδω
στα στασιμα νερα της δημοσιας διοικησης...
Παραμορφωμενος ο κυρ Διευθυντης παραγγειλε
κι αλλα κλιματιστικα για να ψυχρανει το κλιμα γυρω του και εντος του
μα οσα κουνουπια και να ρουφουν , οσα και να βρισκεις στα φιλτρα της προοδου
αυτα πολλαπλασιαζονται τοσο , οσο οι φακελοι των υπαλληλων μετα απο Αργιες
Τα χελιδονια ομως χαιρονται τον ερωτα τους στην πισινα του
και οταν γυρναει απο την δουλεια , κουνουπια φερνει σπιτι
Ο Υπουργος Δημοσιας Διοικησης του επεδωσε Ειδικη Μνεια
για το αποτελεσμα και δεν μπορει πια να τα ξηλωσει ...
Μοναχα ο αλλεργιολογος του ειπε να προσεχει τα τσιμπηματα τους
και ζει με φαρμακα και εντομοαπωθητικα
Τι κριμα να μην τα βλεπω σαν χιονιζει!
Η σκεψη αρχισε μα κρυωνει σαν το χιονι σκεπαζει τα παντα
σκεψου γρηγορα ... παπαρουνες...
Mια παπαρουνα απο το χιονι ξεμυτησε και προχωρησε μαζι μου για παρεα
Εκεινη η πρωτη η λευκη η Ασπιλη...
-Λευκη με θελεις η κοκκινη;
-Λευκη της λεω και γελαει
Σκυβω για να δω την σταγονα που κουβαλα , το αιμα Του
Λαμπυριζε , ρουμπινι στο χερι ακολαστης γυναικας...
-Θα σε πειραζε να την γευτω;
-Αν βρεις την δυναμη μου απαντησε και κοκκινησα σαν απο ντροπη
στο δευτερολεπτο που κρατησε η επαφη...
Χιλιαδες μαχαιριες χαραζαν την γευση
γλυκου κοκκινου κρασιου σε δειπνο δειλινου
που καταληγει σε κρεβατι με μεταξενια τα λευκα σεντονια...
Μια ιδεα απο αρωμα μυστικων , ερμητικα κλεισμενων
στο χρονοντουλαπο της κυψελης που κουβαλαω μεσα μου
κερομελο
Η παπαρουνα σαν χαθηκε απο διπλα μου
συνεχισα , μεχρι σημερα , τον δρομο μου ζεστος
μα σαν κοιτω τον εαυτο μου στον καθρεφτη
το σημαδι Του βλεπω , στην διχαλωτη μου γλωσσα ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
