| |
Ποθεις κατι που αργει
πολυ να ερθει
κι απλως τραβας ακομη μια ματωμενη χαρακια
κατα μηκος της καρδιας σου...
απλως παρατηρεις στις στιγμες
να κυλαν θλιμμενα
στην αορατη κλεψυδρα του χρονου....
κι ομως η ζωη δεν
φαινεται να προχωραει...
Θολες οι ωρες
γλιστραν σαν σιωπηλοι ταξιδιωτες....
περναν κλεοβντας ανασες,στιγμες....
κατι απο μενα...
Με ματια δακρυσμενα κολλαν
τα παγωμενα δαχτυλα τους
στο λεπτο τζαμι των θρυμματισμενων μου ονειρων...
τα χνωτα τους παγωνουν την πραγματικοτητα
παρατεινοντας τον εφιαλτη...
για λιγο μονο...
Χαμογελα....
ενα ομορφο ψεμα,μια στιγμη
να διαλυσει το σκοταδι των υπολοιπων....
Μια σακατεμενη μερα σερνει
το πτωμα της στα αδεια δωματια της ψυχης μου
με κολλημενους δεικτες και
πικρα χαμογελα μιας απουσιας
που συνεχιζει να επιμενει....
Το παρελθον νωθρα σερνεται στις επιφανειες
φυλακιζει την ψυχη σαν χαρτινος πυργος
που ποτε του δεν καταφερε να βγει σε μια λιακαδα....
κι ολα αυτα οδηγησαν σε ενα σκαρτο ποιημα...
απομειναρια ενος παραμυθιου που παρεσυρε ο ανεμος....
Μια χαρακια εμεινε μονο...
ενα σημαδι να ματωνει για το χθες...
να θυμιζει εναν αρρωστημενο πονο...
να νοσταλγει τις καλυτερες στιγμες της ζωης σου...
Τοτε που το ειδωλο στο καθρεφτη
σου ανταπεδιδε το βλεμμα....
τοτε που η νοθευμενη ευτυχια
σε γεμιζε με ψευδαισθησεις.....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
