| |
| | ξεχασμένος στίχος |  | | | για τους έρωτες που κείτονται στη σκια | | |
[align=center][I]Ετσι ως τον ακονισε η αναθυμια κι η ωχρα,
που ΄γινε αρμα της ψυχής , κι αγναντεμα ονείρου
που τον κρατήσαν οι γητειές στα χέρια σαν ασημι,
κι εστερεώθη η ψυχή, στον τοίχο του απείρου.
Λέξεις που γίνανε νερό , κρυστάλλισμα της σκέψης,
σαν νύφης πέπλο ανέγγιχτο, λευκό στον κρύο αγέρα,
γραψαν αόρατη ορμηνιά κάθε μελένιας θέλξης
κι ορθώθηκαν στα πέρατα, ΄σαν πορφυρη παντιέρα.
Μα μόνο οι λέξεις έμειναν μόνες να αναθυμιούνται
και μες σε έρημες ζωές μονάχες να θροίζουν
είναι ιεροί οι θάνατοι, αυτών που αγαπιούνται
και μόνες στο έρεβος κροτούν, εκείνους να θυμίζουν.
Θανάσης Κρουστάλης[/I][/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | ...κι ακόμα φέγγουν τα θαμπά φώτα της πόλης που μας κράτησε στα χέρια της | | | |
|
ΛΥΔΙΑ_Θ
09-11-2011 @ 17:19 | είναι ιεροί οι θάνατοι, αυτών που αγαπιούνται
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ ΑΠΛΑ ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΘΑΝΑΣΗ | | monajia
09-11-2011 @ 17:23 | Ετσι ως τον ακονισε η αναθυμια κι η ωχρα,
που ΄γινε αρμα της ψυχής , κι αγναντεμα ονείρου
που τον κρατήσαν οι γητειές στα χέρια σαν ασημι,
κι εστερεώθη η ψυχή, στον τοίχο του απείρο
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΠΟΙΗΤΗ.................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | καζανάκι
09-11-2011 @ 19:56 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
09-11-2011 @ 21:56 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | ierapostolos
11-11-2011 @ 21:55 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Tessi
08-08-2012 @ 17:33 | άλλοι γραφουν στίχους..κι άλλοι ποιηση!!..ευγε!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
