| |
"Θάλασσα π' αρμενίζουνε έρωτες στα νερά σου"
Cabaret Voltaire, Μαραθώνος 30, Μεταξουργείο
Έχω διαπιστώσει πως σε μικρές σκηνές γίνονται μικρά θεατρικά θαύματα. Δεν είναι η αγωνία του κοινού, είναι η αγωνία των δημιουργών, για το τι και πως θα παρουσιάσουν, σε στενούς αλλά ευέλικτους χώρους, την προσωπική ερμηνευτική τους κατάθεση, με σεβασμό στα κείμενα που επιλέγουν.
Στο Cabaret Voltaire, Μαραθώνος 30 στο Μεταξουργείο, είχα ξαναβρεθεί σε βραδιές ποιητικές αφιερωμένες σε σπουδαίους ποιητές, όπως ο Γκάτσος και ο Καβάφης. Τώρα μου δινόταν η δυνατότητα, να μυηθώ μ’ έναν άλλο τρόπο, στα κείμενα των Καζαντζάκη, Καββαδία, Ουράνη και Δροσίνη, προσεκτικά επιλεγμένα, συρραμμένα και σκηνοθετημένα από την Μαίη Σεβαστοπούλου.
Πρόκειται για ένα πάζλ με θέμα την θάλασσα, που προσάρμοσε ευλαβικά και με πολύ αγάπη, η σκηνοθέτης και ηθοποιός, τόσο που να θεωρεί ο θεατής, πως πρόκειται για μια συνέχεια με τα αποσπάσματα του ενός έργου, να κουμπώνουν με τα αποσπάσματα του άλλου. Έτσι συγκινημένοι όλοι, δεν παρακολουθήσαμε απλά την μιμητική δεξιότητα και ικανότητα των ηθοποιών, αλλά μυσταγωγηθήκαμε σε μια πνευματική λειτουργία, με την λαχτάρα να κοινωνήσουμε τον πρωτότυπο πνευματικό άθλο των συντελεστών.
Οι ηθοποιοί, Σωτηρία Κολόζου, η οποία έγραψε την μουσική και τα τραγούδια της παράστασης, ο Κώστας Παίδαρος, ο Δημήτρης Σαμαρτζής, η Μαίη Σεβαστοπούλου και η Αλεξάνδρα Χασάνι ,έπαιξαν και τραγούδησαν την θαλασσινή λογοτεχνία και την ποίηση με αγάπη, σεβασμό και με την ευαισθησία που απαιτεί η προσέγγιση των κειμένων. Παρέλασαν μπρος τα μάτια μας τα ανθρώπινα πάθη, δοσμένα στον βαθμό που έπρεπε να ερμηνευθούν από τα εκφραστικά μέσα των καλλιτεχνών. Καμιά υπερβολή δεν πρυτάνευσε, αντίθετα πειθαρχημένα υπηρέτησαν την ενότητα και την αλληλουχία του λόγου, με την προσωπική εσωτερική του νομοτέλεια ο καθένας, χαρίζοντας στους θεατές την αισθητική απόλαυση ενός σαρκωμένου ποιητικού θεατρικού λόγου. Γιατί «Την μεν ζωγραφίαν ποίησιν σιωπώσαν, την δε ποίησιν ζωγραφίαν λαλούσαν», μας λέει ο Σιμωνίδης ο Κείος, 556-468 π.Χ., (Ποιητής & συγγραφέας) δηλαδή, « η ζωγραφική είναι ποίηση που σωπαίνει και η ποίηση είναι ζωγραφική που μιλάει».
Εικαστικά λοιπόν, οι ηθοποιοί λειτούργησαν έξω από το κάδρο, αναδύοντας την ρευστότητα των εκφραστικών τους μέσων, για να χαρίσουν σε μας, την κατανυκτική ατμόσφαιρα των δρώμενων επί σκηνής, εξιδανικεύοντας το πραγματικό περιεχόμενο, ισορροπώντας την σύνθεση, ώστε να επέλθει το ιδανικό της ερμηνευτικής ικανότητας των ηθοποιών. Υποδύθηκαν τις ταλαντεύσεις των χαρακτήρων με άριστο τρόπο, για να γίνουν ορατές οι αποχρώσεις των ρόλων μέχρι και την πιο μικρή λεπτομέρεια προς τέρψι της ψυχής των θεατών που ταυτόχρονα οδηγεί στο όνειρο.
Μπράβο σε όλους. Σας ευχαριστούμε !!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
