| |
Ανέμισες αργά μες την σιωπή
μέσα στο γαλάζιο φορεμα σου
ηρθε ο Νοέμβρης με βροχή
φέρνοντας αλμύρα στα μαλλιά σου
Σηκώθηκαν του ανέμου οι τρελοί
γαλέρες συνοδιά σ' ακολουθούσαν
στο άσπρο της αγάπης σου κελί
δαιμόνια επάνω σου ασελγούσαν
Στις Ρώμης τη φωτιά που ο Νταλί
σε εκρυψε ανήμερα γιορτής σου
πριν έρθουνε ορδές σαρακηνοί
να κλέψουνε της νιότης το φιλί σου
Τάχα μου τις νύχτες σε θορρώ
όνειρα υγρά σ' ενα σεντόνι
ακόμα να ξεχάσω προσπαθώ
το όνομα που λέγαν Ερμιόνη
Ξεμείνανε τις ανοιξης πουλιά
χρυσος σταυρός σε τυλιξε καδένα
τα χρόνια που μετρώ στη μοναξιά
με τυλιξαν κι αυτα μαζι με σένα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
