| |
| | Χειμώνας, ω |  | | | Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του | | |
[I]"...δίδουσιν, όχι ψωμί, φιλήματα
'ς τα πεινασμένα τέκνα τους..."
Α. Κάλβος[/I]
Χειμώνας, ω! Κρυώνω, κρυώνω,
ξελαρυγγιάζομαι στο βήχα…
Με μια παλιά κουβέρτα μόνο,
σ’ ένα μονό κρεβάτι που είχα…
Σαν εφιάλτης μοιάζει τούτο,
τσιμπήστε με για να ξυπνήσω…
Εγώ που μίσησα τον πλούτο,
να ψάχνω δανεικά να ζήσω…
Τα πιάτα τ’ αδειανά χτυπάνε,
της δίπλα πόρτας τα παιδάκια…
Ή μάλλον κάποια σούπα θα ’ναι,
«μαμά, πεινώ· κάνε με μάκια»…
Ένα χιονόβροχο στο δρόμο,
πιο γκρίζο βάφει το τοπίο…
Νοίκι; Τοκ-τοκ! Λυγάς τον ώμο,
«δεν έχω»… Ενώπιος ενωπίω…
Ν’ αγόραζα σόμπα με ξύλα,
πόσο ρομαντικό, στ’ αλήθεια…
Κανένας πια δεν χτίζει βίλα,
χειμώνας, ω! Βοήθεια, βοήθεια…
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
χρηστος καραμανος
13-11-2011 @ 13:15 | Ν’ αγόραζα σόμπα με ξύλα,
πόσο ρομαντικό, στ’ αλήθεια…
Κανένας πια δεν χτίζει βίλα,
χειμώνας, ω! Βοήθεια, βοήθεια…
ΩΡΑΙΟΣ ΠΤΟΥΜΑΣΗΣ................ ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | kantadoros
13-11-2011 @ 17:21 | Το τοπίο (Μήτσος Παπανικολάου)
Στο θλιμμένο κάμπο βρέχει
βρέχει στις ελιές τις γκρίζες
το νερό σα ρίγος τρέχει
από τα κλαδιά στις ρίζες.
Γκρίζα η ώρα, γκρίζα η χώρα
σκοτεινά κάτω κι απάνω.
Ξεχωρίζουν μές στη μπόρα
τα τσαντίρια των τσιγγάνων.
Απ' την άσφαλτο τα κάρα
κατεβαίνουν, κατεβαίνουν.
Λάμπουν μερικά τσιγάρα
στα παράθυρα του τραίνου.
Ένα σκιάχτρο απελπισμένο
στη νεροποντή, στο κρύο
άδικα γνέφει στο τραίνο
κι εμψυχώνει το τοπίο.
Ανυπόφορη είναι η θλίψη
των αγρών, αυτόν το μήνα.
Η βροχή μας έχει κρύψει
απ' το φόντο την Αθήνα.
Και το βράδυ κατεβαίνει
μές στη νέκρα, μές στη γύμνια.
Πού 'ναι οι βάτραχοι κρυμμένοι;
Γιατί σώπασαν τ' αγρίμια;
Μές στον κάμπο τώρα μόνα
τα βαριά περνάνε τραίνα
λές και φέρνουν το χειμώνα
και τη νύχτα από τα ξένα.
| | ptoumassis
14-11-2011 @ 07:57 | Από εδώ θα ξεκινάει μια νέα μου συλλογή. Όλα τα προηγούμενα (140 ποιήματα) θα ανήκουν στη συλλογή με τίτλο "Ανεμοδούρα"... Αποφάσισα να μην είναι κατατμημένη αυτή η συλλογή κι έτσι τα συμπεριλαμβάνω όλα. Συνεπώς, τώρα, μαζί με τη δική σας ενθάρρυνση (και σας ευχαριστώ θερμά γι' αυτό), θα χτίσουμε μια δεύτερη συλλογή, που ποιος ξέρει πώς θα 'ναι. Λίγα τα έτοιμα, πολλά μες στο κεφάλι μου και στην καρδιά μου. Πάμε να τα βάλουμε σε γραμμές, στίχους, σελίδες....
Παναγιώτης Θ. Τουμάσης | | anuya
14-11-2011 @ 13:44 | ωραίο κ περαίνει μιά κάθαρση.
Στο http://users.sch.gr/ioakenanid/leontijkyrjakov2.htm έχει ένα φοβερό βιωματικό ποίημα για την πείνα που έπεσε στη Σοβιετική Ένωση στα 1933 κ κυρίως το χειμώνα.
ΤΥ ΉΤΥΝΙ ΣΤΑ ^ΤΡΑΝΔΑΤΡΉιΑ,
ΕΝ ΆΛιΑΧ ΚΎΞ ΝΑ ΤΥ ΝΥΝΊΣΣ,
ΝΔΑ ΠΝΊΓΑΝ ΚΌΖΜΥΣ, ιΆΝΔΑ ςΚΛΊιΑ,
ΝΑ ΠΑΡΑΧΌΣ τΉΤΥΝ ΚΑΝΊΣ.
εκείνη (την πείνα) που ήτανε στα Τριάντα Τρία, είναι εξαιρετικά δύσκολο να την βάλεις στο νούσου, τότε που πνίγονταν (=λιμοκτονούσαν) οι άνθρωποι σάν σκυλιά, να (τους) θάψει δέν υπήρχε κανείς.
άμα ανοίξεις το αρχείο κάνε αναζήτηση με τη λέξη "πείνα" για να δείς όλο το ποίημα. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
