| |
Της μοναξιάς τα δάκρυα
πολλοί τα'χουνε χύσει
μα οι δικές μου οι πληγές
σημάδια έχουν αφήσει
Σ'ένα ποτήρι γυάλινο
με στόμιο ραγισμένο
ήπια του πόνου το χυμό
με χείλος ματωμένο
Κι έπινα συνέχεια
μέχρι να ξεδιψάσω
και της ψυχής τον πόνο μου
για πάντα να ξεχάσω
Στο τέλος τα κατάφερα
τον πόνο μου να σβήσω
και το στερνό το κλάμα μου
με κόπο να αφήσω
Μα η ψυχή μου δεν μπορεί
γαλήνη να αντέξει
και νέο πόνο άρχισε
να ψάχνει για να παίξει
Και τώρα παγηδεύτηκα
μέσα σε φαύλο κύκλο
αγάπη ψάχνωντας να βρώ
μες στης ζωής το τσίρκο
Η μοναξιά με νάρκωσε
και δούλο μ'έχει κάνει
ειν'η ψυχή μου ζώντανη
μα μόνη δεν μου φτάνει
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
