| |
που ειναι τα βραδια που ειπες πως θα ρθεις
που ειναι τα λογια τα εχεις ξεχασει
ολες οι αισθησεις δεν εχουν αλαξει
και οι πιο μικρες περνουν σαν ποταμι
μια αγκαλια περιμενει να αναψει
φωτια να ερθει φως μην εχει σκοταδι
σκιες, ειναι λαμψεις, εχουν το ονομα σου
αφησε μια να γινει αρωμα σου
τι πολεμας διχως οπλα στα χερια
ενα μονο κρατας
μια ιστορια δεν ξεχνα η ζωη
λογο στην ευτυχια
ειναι αγαπη δεν εχει πια τελος
ειναι η ευτυχια το σημαδι στο βελος
μας κλεβουν οι γυρω ζωη την ζωη μας
για να νομιζουν δικη τους πως ειχαν
δυο ματια στα ιδια τα ματια κοιταζουν
δεν ειναι καθρεφτης μα ειναι δικα σου
ποσοι εφιαλτες θα γινουν κομματια
ενας ξεχωρισε να γινει ευτυχια
ποιος που θα παρει μια ιδεα απο εσενα
πριν φυγει να αφησει σημαδι η μοιρα
too dimitris aspiotis
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
