| |
ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΊΑ Ή ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ
Πυξίδα σπασμένη, βεντάλια σχισμένη
Τα δώρα των λύκων απάτη στυγνή
Καλά μετρημένη και πάντα κρυμμένη
Με μπόλικο δέος και θέρμη ξινή
Τραβήξαμε δρόμο να βρούμε τον τόπο
Μα δάσος δεν ήταν, μια στέπα φτωχή
Που φαίνονταν κάμπος με πλούσια δώρα
Καρπός αυταπάτης και πείνας σκληρής
Μασώντας ελπίδες σαν φύλλα της δάφνης
Μαστούρας φευγάτο πουλί της γιορτής
Πετούσαμε λέει σε κήπους με δέντρα
Αχ ήτανε βάλτος, ο τάφος ζωής
Κουφάλες τους λέμε, κι ας είμαστε στόκοι
Τα δάχτυλα μπήκαν σε βάζο βαθύ
Κι ήταν το μέλι χημείας πλεκτάνη
Το φάγαμε, χάφτες, το χρέος βαρύ
Και τώρα, σβησμένοι, μας κάνουνε χάρη
Φιλάνθρωπη στάση πατέρων σοφών
Πετάνε λουκούμια μ’ άφθονη στάχτη
Μας λένε ορίστε δεν θα ‘ρθει λιμός
Το δίλλημα στέκει γδυτό στην καρδιά μας
Αρκεί το μυαλό μας να δίνει παρόν
Ψωμί βουτηγμένο ξερό στην μελάσα
Ή χέρια πλεγμένα που σπέρνουν το βιο
Διαλέξτε πολίτες του κόσμου μυρμήγκια
Το δίλλημα στέκει φωνάζει ζητώ
Δεμάτια συμπόρευσης ίσα φτιαγμένα
Ή σκύλος που γλείφει αρχόντων σκατό
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
