| |
Στην πονεμένη τούτη γη
δύο παλληκάρια, δύο γιοί
Δύο κλωνάρια...
Ένα πρωί...
δεν θα 'χουν λόγο άλλο πια
εθνοφρουροί σε ποια ..."σκοπιά";
που έγιναν ένα, μια φωτιά...
Πήγαν να βρουν το θάνατο τους
και άλλα είχαν στο μυαλό τους!
Είχαν ανδρεία είχαν θάρρος
μα παραμόνευε ο χάρος
ένα πρωί μα τι πρωί...
Κλαιν στις αυλές κλαιν στα σχολεία..
Τα μουδιασμένα Υπουργεία
πόσες γενιές θα γράφουν λάθη;
Κι εγώ που χρόνια έχω μάθει
πένθιμα να χτυπά η καμπάνα
και συ να κλαις Πατρίδα Μάνα!
Αλήθεια, μη φανερωθείς!
Ήλιε για χάρη τους μη βγεις!
Ποιος τα 'χει πάρει;
-Τι εννοείς;
Την ίδια μέρα είδαν το φως
τούτο πως να πιστέψω πως;
για μια στιγμή, κι όλα καπνός....
Πήγαν να βρουν το θάνατο τους
και άλλα είχαν στο μυαλό τους!
Είχαν ανδρεία είχαν θάρρος
μα παραμόνευε ο χάρος
ένα πρωί μα τι πρωί...
Κλαιν στις αυλές κλαιν στα σχολεία..
Τα μουδιασμένα Υπουργεία
πόσες γενιές θα γράφουν λάθη;
Κι εγώ που χρόνια έχω μάθει
πένθιμα να χτυπά η καμπάνα
και συ να κλαις Πατρίδα Μάνα!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
