| |
Γεννήθηκε η αγάπη σ'ένα βλέμμα
τρανώθηκε στις όμορφες στιγμές
κρατήθηκε στης ζήλειας τις ρωγμές
και φόρεσε του έρωτα το στέμμα
Μια βάρκα κυβερνούσαμε στα πρώτα
φουρτούνες μας χτυπούσαν με μανία
Αέρηδες μας άλλαζαν πορεία
και χάσαμε για πάντα μας τη ρότα
Ύστερα μας χτύπησε η συνήθεια
τα χρόνια μας βαραίναν, μας κουράζαν
τον νου μας ίδιες σκέψεις τον ταράζαν
τίποτα δεν θύμιζε αλήθεια
Προδώσαμε τον έρωτα με λόγια
μέναμε για χρόνια στη σιωπή
ο εγωισμός μας έκανε γιορτή
κλειδώσαμε τα αισθήματα σε υπόγεια.
Νοιώθαμε τα ξένα χάδια να επουλώνουν τις πληγές
πως γελάσαμε της μνήμης τις απόκρυφες πτυχές
Μα τα βράδια μας κενά, στην απώλεια βουτηγμένα
κάθε ανάσα, κάθε βλέμμα, στην καρδιά μας φυλαγμένα.
Μας έμεινε να ζούμε στα όνειρά μας
παγώσαμε το χρόνο, είμαστε μόνοι
αφήσαμε τον κόσμο να παλιώνει
έγινε η αιωνιότητα δικιά μας.
Τώρα πια, κοιτάζω το βράδυ τ' αστέρια
περιμένοντας κάποιο να πέσει
να το πιάσω στα δυό μου τα χέρια
να φωτίσει της καρδιάς σου τη θέση.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
