| |
Σε γνώρισα μια νύχτα φθινοπώρου με μπουρίνι,
εκεί στο φέριμποτ στη διαδρομή για Ρίο,
μου θύμησες μικρό και πληγωμένο καναρίνι,
που χάθηκε στη θύελλα και μες στο κρύο.
Σε κοίταξα - με κοίταξες, βαθιά στα μάτια
και σπίθες άναψαν στου σκοταδιού τη βύθη,
σκιρτήσανε οι καρδιές σ’ αφηνιασμένα άτια,
κι εκεί γεννήθηκε ο έρωτας στα στήθη.
Και τότε ένιωσα μια σύγκορμη τρεμούλα,
μια ταραχή αλλιώτικη, του έρωτα σημάδια,
το χέρι μου σου άπλωσα στου χρόνου τη ρεμούλα,
μαζί να τρέξουμε σε ηλιόλουστα λιβάδια.
Εκεί γεννήθηκε ο έρωτας κι η ελπίδα,
εκεί μια αγάπη άνθισε σαν πρωιμάδι,
και φλόγισαν τα στήθη μας στην καταιγίδα
και μέσα στην ψυχή απλώθηκε το χάδι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
