| |
Το αετοπουλο επεφτε ολο και πιο γρηγορα
μεχρι που ενα κλαδι μειωσε την σφοδροτητα της πτωσης
χτυπωντας λιγο ατσαλα , εφτασε στο εδαφος
Κοιταξε αμεσως ψηλα και ειδε την φωλια του να 'χει πιασει φωτια
κραυγες ακουγονταν και οι γονεις του επεφταν με αυτοθυσια στις φλογες
να αρπαξουν τα μικρα μηπως και τα σωσουν , μεχρι που εγιναν τροφη της.
Κοιταξε διπλα του ενα σκατζοχοιρο που τον παρατηρουσε
κι ανοιξε τα φτερα του , να φυγει μακρια , να πεταξει
μα χτυπημενο καθως ηταν δεν μπορεσε , τραβηχτηκε σε μια απανεμη μερια
και μασουλησε τις ριζες διπλα του εως οτου τον πηρε ο υπνος
ονειρευτηκε το πεταγμα των γονεων του , κουλουριασμενος
σαν εκεινο το τερας διπλα του...
Το επομενο πρωινο πλησιασε τον γκρεμο διπλα στον βραχο
πηρε φορα και αφησε τα ρευματα του αερα να τον ανυψωσουν
ειδε ενα μικρο κοτσυφι να πεταει κοντα του , εγινε μπαλα και το χτυπησε
με ολη του την δυναμη , ριχνοντας το στο εδαφος ελαφρως ζαλισμενο
τοτε το αρπαξε με τα νυχια του , και με το ραμφος το μαδησε σιγα σιγα
ζωντανο, μεχρι που εμεινε χωρις πουπουλα ...
το πεταξε παραδιπλα , χωρις να βυθιστει στην σαρκα του
κι εφτιαξε ενα μαξιλαρακι , εκει , διπλα στους θαμνους
για να 'χει να κοιμαται τα βραδια και να ονειρευεται την φωλιτσα του
μασουλωντας ριζες...
Εκει ξαγρυπνουσε και προσευχοταν στον Θεο των Πουλιων
να συναντηθουν στο πεταγμα του , κι οπως φλεγοταν η φωλια του
ετσι κι αυτο με λαχταρα δεχοταν την λαμπραδα της αναζητησης
μα η εκπαιδευση του διεκοπει , μη ξεροντας που να στραφει
κι ετσι μεγαλωνε , κι αμαρταινε με μετρο , ισα με τον ισκιο του
σαρκια ονειρευοταν καθε βραδυ , μιας αετινας αυλης , που εγιανε την φαντασια του .
Η σκατζοχοιρινα εκει κοντα του αφηνε κομματια απο φιδια
να δυναμωνει μεχρι να βρει την δυναμη να χτισει την φωλια του
μα εκεινος ειχε χασει την γνωση κι αυτην την ιδια την φιλη του μια μερα
που σε μια μαχη με την πονηρω αφησε την τελευταια της πνοη
Μαζεψε τ' αγκαθια της , ενα ενα
και μ' αυτα εφτιαξε ψηλα , πολυ ψηλα , ενα μερος για να κατοικησει μονος
χτυπουσε με ολη του την δυναμη τα πετουμενα , καθε μερα
μια πουπουλενια μπαλα που ζουσε , για να μαζευει πουπουλα
φτερα πετουμενων να τον ζεσταινουνε τα βραδυα...
Μεχρι που το οραμα του εγινε πραγματικοτητα και στην φωλια του
εμφανιστηκε εκεινη που πεταλουδες γεννουσε στην κοιλια του
Ανελαβε το φαγητο , το κυνηγι , την καθαριοτητα
κι εκεινος...
γεμισε με πουπουλα ολη την πλαση!
Ο χειμωνας του 2015 ηταν ο πιο σκληρος
μα δεν τους ενοιαξε και τοσο μια και ζουσαν στην πιο ζεστη φωλια!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
