| |
Το σαλόνι ολόφωτο, πρόσωπα χαρούμενα, χέρια ολάνοιχτα σε αγκαλιές για να κλείσουν μέσα τους όλο το σύμπαν, κοινή γιορτή μας,Μάριος και Μαρία.
Μια μέρα που την γιορτάζαμε πάντα μαζί με πολλούς φίλους και συγγενείς να γεμίζουν κάθε γωνιά του σπιτιού μας.
Μικρά παιδιά να τιτιβίζουν γύρω απο το παραφορτωμένο γιορταστικό τραπέζι και μαζί τους η δίχρονη εγγονή μας.
Ποτήρια με γλυκόπιοτη σαμπάνια υψωμένα ως τα ουράνια ,μυριόστομες ευχές.
Και εσύ με ακουμπισμένο το πανέμορφο κεφαλάκι σου στον ώμο μου να χαμογελάς απο ευτυχία, ρίχνοντας μου ματιές με σημασία για το τι θα επακολουθούσε μετα το σβήσιμο των πολυελαίων.
Ακούραστη να περιποιείσαι τους πάντες και εγώ να σε θαυμάζω και ναμαι περήφανος που είχα τέτοια σύντροφο και να σε γεμίζω μύρια «ευχαριστώ» κάθε στιγμή, καθε λεπτό για όσα έκανες για μένα..για μάς.
Δεν σ αφηνα όμως και καθόλου ήσυχη.. εύρισκα στον τόσο χαλασμό την ευκαιρία για ένα κλεφτό σου φιλί κι εσύ κοίταγες ανήσυχα «μη μας πάρει κανένα μάτι».
Σ αγαπώ Μαριέ μου,σ αγαπώ Μαρία μου,να ζήσουμε !.
Ξαφνικά, δυνατός αγέρας ,έσπρωξε με ορμή τα πατζούρια και μπήκε ακάλεστος στο σπιτικό μας.
Ήτανε προπομπός της παγωμένης ανάσας του μαύρου καβαλάρη που ακολουθούσε καλπάζοντας ξοπίσω του..
Τα φώτα έσβησαν και μαζί τους και η γιορτή μας ...
σήμερα δεν γιορτάζουμε
Μαράκος
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
