| |
Αποχαιρετισμός της Αλεξάνδρειας
Μισό - κοιμάται ακόμη η Αλεξάνδρεια
κι είναι τα φώτα της θολά και νυσταγμένα..
Την χαϊδεύει τρυφερά,
η ανατολική Μεσόγειος.
Της ψέλνει ψαλμούς και προσευχές,
μες το τζαμί ο Ιμάμης.
Της τραγουδά ερωτικά,
ο καμηλιέρης.
Στην αγορά,
λογής-λογής ανθρωπομάνι.
πολύχρωμο-πολύφωνο
έχει κινήσει.
Κάθε ένας στο πόστο του.
Κανείς δεν έχει αργήσει
κι ο Ποιητής στον καφενέ,
χαμογελά στον σερβιτόρο,
κι είναι τα μάτια του θολά και λυπημένα.
Είναι έτοιμος,
για το στερνό του το ταξίδι.
Όλα είναι καθώς πρέπει
κι όπως Eκείνος έχει ορίσει.
Κάποια σημάδια μοναχά έχει αφήσει,
για τον καινούργιο επισκέπτη να τα βλέπει.
Λίγες καλλίγραμμες επιγραφές,
την ποιητική του συλλογή
και λίγες λέξεις Ελληνικές,
που έμαθαν να ψιθυρίζουν σερβιτόροι,
όταν σερβίρουν τσάι κι αργιλέ
στους πρωινούς καφενόβιους.
Γνωρίζει πως και τα ταξίδια τελειώνουν
και πως την Αλεξάνδρεια, δεν θα την ξαναδεί.
Ξέρει κι ας μη μπορεί να το πιστέψει
πως ούτε Ιθάκη άλλη τον προσμένει.
Η Πόλις τούτη,τελευταία του,Ερωμένη
και του 'ναι δύσκολο πολύ για να μισέψει
Δεν αποχαιρετάς σαν άλλες πόλεις,
την Αλεξάνδρεια.
Που να χωρέσουν τόσες αναμνήσεις
και πως μ’ αυτούς π’ αγάπησες,
δεν θα ξαναμιλήσεις ;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
