| |
[I]Στον αδερφό μου, Νίκο[/I]
1.
Εδώ βροχή, στοπ.
Βάλλω επί στόχου, στοπ.
Χωράφι χέρσο, στοπ.
Mission accomplished.
2.
Φαντάζομαι πώς θα ’ναι, σαν θα βρέχει,
στην πόλη της Τριπόλεως που μένεις
και πόσο θα ερημώνουν γύρω οι δρόμοι.
Ιδίως, όταν νυχτώνει κι έχουν κλείσει
τα μαγαζιά στις κεντρικές πλατείες
και κατεβαίνει ο αέρας του Μαινάλου…
Το πρόσωπο φαντάζομαι θα βάζεις
στο τζάμι κολλητά και θα κοιτάζεις,
τις ομορφιές που απ’ την Αθήνα λείπουν.
Κι εκείνον π’ αγαπάς και μες στο ποίημα,
συχνά-πυκνά τον βλέπουμε να σέρνει,
ίσκιος γλυκός, νωχελικά το βήμα…
3.
Πάει καιρός τώρα, που βρέχει.
Συνέχεια βρέχει…
Βρέχει τα βράδια έξω απ’ το σπίτι μου
κι έξω απ’ το σπίτι σου βρέχει.
Χτυπά η βροχή πόρτες, παράθυρα
κι απ’ τα ταβάνια, μέσα τρέχει…
Α! Η καρδιά μου πώς αντέχει;
Τέλος δεν έχει…
Πλησιάζει η στάθμη στο κρεβάτι μου,
λίγο απ’ το στρώμα μου απέχει.
Γελάς εσύ· λες: «Είν’ τα δάκρυα»!
Στ’ αλλάζω εγώ: «Συνέχεια βρέχει»…
4.
Γκρίζα βροχή... Τη βλέπω στην κορνίζα
κι έχουν βραχεί τα ρούχα της τα γκρίζα.
Όλο κοιτά με βλέμμα ονειροπόλο,
δε σταματά, χαμογελώντας, όλο.
Λάμπει καιρό το κάδρο της στα θάμπη,
στο ζοφερό κενό, σαν ήλιος λάμπει.
Χίλια φιλιά τής δίνω, χάδια χίλια,
μα ούτε μιλιά, τα δυο γλυκά της χείλια...
5.
Σαν όνειρο η ζωή και χάνομαι,
με το νερό της βροχής στο πρόσωπό μου
και μες στη σκέψη τα μακριά της μαλλιά!
Πώς όλα παράξενα με συνεπαίρνουν,
με παίρνουν απ’ της κοπέλας την αγκαλιά,
που τώρα χάθηκε, που τώρα,
δε θα ’ρθεί ξανά...
Σαν όνειρο η ζωή και χάνομαι
και πάλι ξαναγυρνώ κοντά σου,
θλίψη βαθιά που την καρδιά μου τυραννάς...
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
