| |
| | Ψυχή,καρδιά και Λογική |  | | |
Έτσι ξαφνικά η σιωπή της έγινε κρότος,
ξυπνώντας τις Μεγάλες Προσδοκίες της Ψυχής.
Τα μάτια της ήλιοι φωτεινοί
πέμψαν τις κόρες τις ζεστές και φωτεινές,
ν’αναστατώσουν τα σκοτεινά κι υγρά κελιά
όπου μαράζωνε η Ελπίδα.
Και κρυφά απ’τη Ψυχή,
στείλαν η Ελπίδα κι οι Μεγάλες Προσδοκίες
εκείνο, το αγνό χαμόγελο της, να σιγοψιθυρίσει γλυκά,
στης φοβισμένης του Καρδιάς το προσκεφάλι,
τα βήματα τα μυστικά που 'χε ανάγκη,
για να βγει απ’το λαβύρινθο που 'χε χαθεί.
Φόβος πολύς μες στη Ψυχή
για της Καρδιάς το νέο το ταξίδι.
Δεν ένιωθε έτοιμη γι’αυτό..
Ήθελε χρόνο αρκετό τα βάρη της να αποτινάξει,
να φτιάξει ζύγια και ουρές ώστε ν’αντέξει τα μποφόρ,
ψηλά και μακριά αν χρειαστεί, για να μπορέσει να πετάξει.
Μα στη Καρδιά η δόλια η Ψυχή χατίρι δε χαλάει..
Φτάνοντας κάπως έτσι η Καρδιά στο τέλος της διαδρομής,
που το χαμόγελο της είχε πει πως πρέπει να ακολουθήσει
βρίσκει μια πόρτα ανοιχτή..
Στέκεται εκεί,καρδιοχτυπά και ξεμυτίζει..
Όλα της μοιάζαν μαγικά!
Είδε ένα κόσμο τόσο διαφορετικό,αγνό,γλυκό και τρυφερό
που το κακό δε το χωράει και τις αξίες της ζωής τις εκτιμάει!
Προσπάθησε να κάνει ένα βήμα για να βγει,
να μάθει αν μπορεί να μείνει εκεί,αν είναι αυτό που έψαχνε να βρει.
Αν τη γεμίζει.
Αν τη Ψυχή μπορεί εκεί να εμπιστευθεί,να την προστάξει τα ταξίδια της εκεί να κάνει.
Στέκει για λίγο σκεπτική,ακούγεται το τρίξιμο της πόρτας.
Φόβοι μη κλείσει την γεμίζουν.
Ζυγίζει τη κατάσταση.
Σκιρτάει!
Ήρθε ο καιρός να ξανοιχτεί.
Στο κόσμο αυτό να συστηθεί.
Τη γνώση γύρεψε να βρει.
Το ‘‘Μήλο’’ τρώει στη στιγμή.Με τρόπο λάθος ή σωστό(;;;) ποιος να μαντέψει;
Μα πριν ακόμα κινηθεί
η πόρτα αμέσως, με ορμή, επάνω της θα κλείσει.
Ήταν το χτύπημα γερό.
Κι ας ήταν τόσο πιθανό.
Πώς να τ’αντέξει;;;
Σ’ένα χαρτάκι βιαστικά,γράφει αυτά που λαχταρά και Της το στέλνει.
Όλα σκοτείνιασαν μεμιάς.
Παγώνει εκεί και δε χτυπά.
Κάποια στιγμή με στη σιωπή ο παλμός της επιστρέφει.
Χασκογελάει η Λογική
με ύφος τόσο ειρωνικό θε να εμπαίξει:
‘‘Σ΄ τα έλεγα εγώ από καιρό;
Μες στο λαβύρινθο εγώ δε σ’είχα σώσει;’’
Πληγές γεμάτη η Καρδιά,δε την ακούει.
Δε τις κοιτάει τις πληγές κι ας την πονούν.
Άλλο τη καίει.
Σε θέση δύσκολη,άσχημη έφερε τη ψυχούλα που την έκανε τόσα πολλά να νιώσει.
Μόνο και μόνο για να της πει ό,τι εκείνη δεν ήθελε να μάθει.
...
Μια λέξη ακούγεται στο μυαλό του σαν ηχώ!
‘’Προχώρα!’’
Η παράκληση της.
Μεγάλη η προσπάθεια της Ψυχής.
Τόσο μεγάλη,όσο η σιγουριά της Καρδιάς για την εκλεκτή της...
Κι όσο μεγάλο το πείσμα της Λογικής να τη κατηγορήσει!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΛΥΔΙΑ_Θ
03-12-2011 @ 22:04 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΩΡΑΙΑ ΓΡΑΦΗ ::yes.:: ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΟΚΤΩ ::hug.:: | | elsa98
03-12-2011 @ 22:31 | πολύ όμορφο !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::yes.:: | | monajia
03-12-2011 @ 22:37 | ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ................
ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ..............
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | Βασίλης Μ.
04-12-2011 @ 10:46 | Πολύ πολύ ωραίο!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Καλωσόρισες!!!!!!!!!!!!!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | aridaios
04-12-2011 @ 11:27 | Μα στη Καρδιά η δόλια η Ψυχή χατίρι δε χαλάει..
Φτάνοντας κάπως έτσι η Καρδιά στο τέλος της διαδρομής,
που το χαμόγελο της είχε πει πως πρέπει να ακολουθήσει
βρίσκει μια πόρτα ανοιχτή.. ::rock.:: ::rock.::
Όσο μακριά και να πάει ο νους ποτέ δεν φθάνει εκεί που μπορεί να φθάσει η καρδιά Βίκτωρ Ουγκώ
Πολυ καλοοοοοοοοοοοοο
Πολυ ομορφοοοοοοοοοοο | | ΚατεριναΘεωνα
04-12-2011 @ 21:17 | και τι νομίζεις οτι είναι η καρδιά
μια φάμπρικα είναι που δουλευει ασταμάτητα μέχρι να κλείσουν οι
μηχανές
η ψυχή είναι το νούμερο οκτώ
και η λογική αυτό που χρειάζεται για ρυθμιστούν οι μηχανές........και
να αποφεύγουμε τις εκρήξεις
τελικα κατι ηξερε ο Μαρκόπουλος
http://www.youtube.com/watch?v=OHwdMvBI-mM
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
