| |
Διαφωνώ
με όσα έγιναν γιατί έπρεπε να γίνουν
Προτιμώ
όσους δεν πρόλαβαν να δουν
κι ακόμα φτύνουν
Περπατώ
σε δρόμους άδειους που πια δεν τους γνωρίζω
Συμφωνώ
πως κάποιες ρωγμές του νου μου δεν ορίζω
Σεριανώ
σε μέρη άδεια από ανθρώπους κι αγάπη
και λαχταρώ
μια μέρα που'χει φως κι όχι δάκρυ
Τραγουδώ
για νεκρούς κι αλήτες σε δρόμους και γωνιές
λέω για ώρες μοναξιάς, ανθρωπιάς και αγωνίας
Ταξιδεύω
μέσα σε σώματα που λούστηκαν στο χώμα
κι ηρεμώ μόνο με λόγια που
ποτίστηκαν με χρώμα
Φτάνει το φως που κύλησε απ' τα μάτια
είναι η νύχτα συντροφιά για τα κομμάτια
ένα τραγούδι φυλακή χωρίς τις πόρτες
χωρίς του θάνατου αυτού τις μαύρες μπότες
Μου είχες πει κάποια φορά Κώστα κρυώνω
κι εγώ σε πίστεψα και από τότε το πληρώνω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
