| |
| | Το πέσιμο |  | | | Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του | | |
Είχα έναν κόσμο να διαβώ,
μετά στ’ αστέρια ν’ ανεβώ
κι είχα μια δίψα τρομερή
εγώ, να ζήσω.
Μα ’ρθανε δίσεχτοι καιροί,
οπού βαστώντας το κερί,
έλεγα: «Βόηθα με, Χριστέ,
να μη λυγίσω».
Δε με βοήθησε ποτέ
και μια νυχτιά, σαν να ’ταν χτε’,
τού ’κλεισα πόρτα και δρομί,
να μη με βρίσκει.
Όλο από κείνη τη στιγμή,
σε μιαν απίστευτη ρωγμή
πέφτω… Το πέσιμο βουβό
και γύρω μου ίσκιοι.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
Nikitas...
09-12-2011 @ 13:54 | ::up.:: | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
09-12-2011 @ 14:10 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | monajia
09-12-2011 @ 15:01 | ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ..............
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Βασίλης Μ.
09-12-2011 @ 16:24 | Πολύ πολύ ωραίο Παναγιώτη!!!!!!!!!
Καλησπέρα | | aridaios
09-12-2011 @ 16:40 | και μια νυχτιά, σαν να ’ταν χτε’,
τού ’κλεισα πόρτα και δρομί,
να μη με βρίσκει.
::yes.:: ::yes.:: | | ΑΝΑΜΠΕΛ
09-12-2011 @ 19:25 | Οι ίσκιοι σου,μακάρι να βρουν το δρόμο για τ'αστερια!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::smile.:: ::smile.:: ::smile.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
