ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
16-12-2011 @ 23:30 | θα ενταφιασθεί το σκοτάδι
στης αυγής την ανάληψη
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
monajia
17-12-2011 @ 08:17 | Πόσο ήθελα να σε πιστεύω τότε,
να κρεμώ το ξημέρωμα στην πόρτα
και με σχοινί την πρώτη ακτίνα
να εξημερώνω
την ασάλευτη δίνη της αγωνίας… για αύριο.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
17-12-2011 @ 09:33 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
Αμάλθεια
17-12-2011 @ 10:19 | Μπράβο σου Σοφία!
Έχεις μεταφέρει πολύ δυναμικά την αίσθηση που έχει κάποιος στην
απουσία (εδώ ο καθένας μπορεί μπορεί να βάλει την δική του "απουσία"..ανθρώπου..ονείρων.. θέλων..)
Έντονη, επίσης, είναι και η μεταφορά σε μας της παραίτησης από την ελπίδα πως κάποτε "θα ξημερώσει" στην τελευταία στροφή..
«θα ενταφιασθεί το σκοτάδι
στης αυγής την ανάληψη».
Το παρουσιάζεις σαν ένα όμορφο παραμύθι που θα μείνει παραμύθι...
Ελπίζουμε στο όνειρο Σοφία ::wink.:: | |
 |
