| |
| | Ον ανήμερο (το παράπονο της Παναγιάς) |  | | | Στίχοι και μουσική: Antony-P, 3/4 | | |
Ον ανήμερο.
1) Τ΄ αβάσταχτο παράπονο πούχε η Παναγία
σαν έβλεπε να κρέμεται στο ξύλο ο Χριστός,
ήταν τ΄ανθρώπου η απονιά, τ΄ανθρώπου η αδικία,
του γένους του ανθρώπινου ο εξευτελισμός.
R. Άνθρωπε σκληρέ, δόλιε, πονηρέ,
άνθρωπε ανήθικε, οικτρέ,
ον ανήμερο... και το πιό στυγερό.
2) Κι´ έκλαψε τότε η Παναγιά γιά το Μονάκριβό Της,
το Θείο Πλάσμα π΄ έσβηνε απ΄ τ΄ανθρώπου την πυγμή,
μα πιό πολύ έκλαψε γιά κά- γιά κάθε αμετανόητο
που δε ξεφεύγει, ενώ έχει νου, απ΄ την καταστροφή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Τα τραγούδια μου είναι είναι ακόμη ανέκδοτα. Γιά νέα μελοποίησή τους, κατόπιν συμφωνίας μαζί μου. | | | |
|
monajia
17-12-2011 @ 10:31 | Άνθρωπε σκληρέ, δόλιε, πονηρηρέ,
άνθρωπε ανήθικε, οικτρέ,
ον ανήμερο... και το πιό στυγερό.
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
