|
Κι εσύ με κοιτάς σαν ύλη…
με σκορπίζεις σαν θάνατο…
δεν αντ-έχεις τις λέξεις…
δεν ορίζεις τΙς σκέψεις…
χάνεσαι…
Χάνεσαι…
κεραυνός…
ματώνοντας τα πέλματα μου…
χτίζεις ατσάλινες πρόκες…
στα χείλη που σου χάριζαν ηδονή…
τότε που δεν είχες κόσμο…
τότε που ή όραση σου ήταν τυφλή…
Χάνεσαι…
μα δεν με αγγίζουν τα όπλα σου…
η ύλη σου γίνεται χώμα…
η σκέψεις σου απόβλητα…
κερδίζεις τον θάνατο…
απώλεια η ζωή σου…
Χάνεις την Ζωή…
χωρίς ανάσες…
χάθηκες…
κι εγώ…
Ζω…
Στέλιος Κ.
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 1 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|