| |
| | Άστεγος |  | | | Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του | | |
Νήστεψα τα χόρτα και το ψάρι
κι ασκήτεψα στου στύλου το κοντάρι.
Βγήκα στο μετερίζι,
που θάνατος θερίζει,
ομού, μεγάλους και μικρούς.
Βγήκα στις πολεμίστρες,
που γριές μοιρολογίστρες,
μοιρολογούσαν τους νεκρούς.
Λάτρεψα Χριστό, Μωάμεθ, Βούδα
κι ανάτρεψα τα πλάνα μου τα φρούδα.
«Μοίρασ’ τα υπάρχοντά σου»,
τα μοίρασα και, νάσου,
κοιμάμαι τώρα στα σκαλιά.
«Βάδισε την Οδό μου»,
μα στα μισά του δρόμου,
με κυνηγήσαν τα σκυλιά.
Νόμισα πως έγινα προφήτης,
κονόμησα μιας πόρνης την πληγή της.
Μέρες πολλές και νύχτες,
που σταματούν οι δείχτες,
σαν παύσεις αναπνοής.
Τότες, μόνο η φωνή σου
(τι θέλω ’γώ μαζί σου;),
δίνει παράταση ζωής.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
Γιάννης Ποταμιάνος
21-12-2011 @ 09:05 | Στέρηση, θάνατος, ασκητισμός, θρήνος και θρησκεία. Ψευδαίσθηση
και τραύμα αναπόφευκτο που τη στιγμή της μοναξιάς δίνουν
περιεχόμενο και παράταση στην ζωή μας.
Πολύ ωραίο ποίημα Παναγιώτη
πλήρες εννοιών και συναισθημάτων.
Καλή σου μέρα
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | monajia
21-12-2011 @ 11:03 | ΤΑ ΕΙΠΕ ΟΛΑ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ...........
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | jilan
21-12-2011 @ 22:21 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | anuya
22-12-2011 @ 15:06 | Με αυτόσου το ποίημα ξεσκεπάσθηκες! Απεκάλυψες όλασου τα shortcomings!
μόνο τα χόρτα κ το ψάρι; στην ενδέκατη μέρα της σελήνης επιζούμε μόνον με φρούτα δίχως το σπόρο, ρίζες, άντε κ γάλα
μόνο Χριστό, Μωάμεθ, και Βούδδα; Μόνο αυτοί λατρεύονται εκεί στην Ινδία; Είναι 330000000 θεότητες κ δυό βασικές, που ώς φαίνεται, που δέν τις λάτρεψες ακόμη.
ΚΑΙ ΚΟΙΤΑ, στην παράταση να βάλεις κανένα γκόλ. Πόσο είναι το σκόρ; 0-0 δέν είναι; κοίτα λοιπόν να βάλεις γκόλ. Άν όμως τρώμε 0-2, τί την θέλεις την παράταση; παραίτηση θέλει. Η δέ παράταση είναι μόνο άν πάς για γκόλ. | | ptoumassis
22-12-2011 @ 18:12 | Συμφωνώ ότι με αυτό μου το ποίημα ξεσκεπάσθηκα... Συμφωνώ απόλυτα... Ναι, η παράταση είναι με γκολ εις βάρος μου... Πολλά γκολ ίσως... Πόσα, δεν θέλω να ξέρω... Κι η φωνή, στη φαντασία μου είναι, ε; Εμ, βέβαια. Σ' ένα άλλο μου, από την ενότητα "Της Φυλακής", λέω το ίδιο πιο καθαρά... Αλλά τούτο εκτός από τις κρυφές ρίμες του (και τις φανερές βέβαια), έχει και κρυφό νόημα (και φανερό βέβαια)...
Παναγιώτης Τουμάσης | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
