| |
Η μνήμη ξεχειλίζει από αισθήσεις...
Όταν αποχωρώ…
αφήνω στα στήθη σου…
τους ξέφρενους παλμούς μου…
δεν είμαι απών…
όσο απομακρύνομαι…
χορεύουν έντονα…
το ταγκό της ηδονής…
μην παραξενεύεσαι…
Όπου κι αν βρίσκομε…
τα χέρια σου περπατούν…
τρυφερά στα κύτταρά μου…
η μνήμη ξεχειλίζει από αισθήσεις…
οι πόθοι ακινητοποιούν τα πόδια μου…
Κουράστηκα να έρχομαι και να φεύγω…
για να μην δουν οι γείτονες το φως μας…
δες τα θολά μάτια τους…
πίσω απ’ τις κουρτίνες…
σκοτάδι στην κάμαρη τους…
σκοτάδι στην «ψυχή» τους…
πιστεύουν πως θα λεηλατήσουν…
ότι έχει ριζώσει μέσα μας…
άδικα καρτερούν…
χωρά τίποτα δικό μας…
στα σκεβρωμένα τους πλευρά…
Την επόμενη φορά θα σε απαγάγω…
σ’ ένα ξέφωτο…
εκεί δεν θα υπάρχει κανείς δυστυχής…
να παραμονεύει σαν εφιάλτης…
Σ’ ένα πορφυρένιο στρώμα…
θα παίζουν οι αισθήσεις…
θ’ αναβλύζουν οι οργασμοί…
το πάθος θα στραγγαλίζει τον έρωτα…
όταν με νοιώθεις μέσα σου…
η Ευτυχία θα δρομολογεί ταξίδια…
χωρίς πυξίδα…
χωρίς ορισμούς…
Τώρα άσε να χορτάσω τα χείλη σου…
δίψασα…
επιθύμησα τις γεύσεις μας…
Ψυχή μου…
Εσύ…
Στέλιος Κ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
