| |
Υπερευαισθητηρας
04-01-2012 @ 11:45 | Βομβαρδισμένο τοπίο η Ελλάς...
ως πότε;
Δυστυχώς ωραίο το ποίημά σου Παναγιώτη... | | Γιάννης Ποταμιάνος
04-01-2012 @ 12:22 | Η προδοσία της πόλης
και το προσωπικό αδιέξοδο
μας οδηγούν στη νοσταλγία
του ένδοξου παρελθόντος
Κι' όταν η πίκρα οδηγεί στην παραίτηση
τότε ..... οβίδα στα λαιμά
Πολύ ωραίο Παναγιώτη
Καλή χρονιά
::yes.:: ::yes.:: | | Σωτήρης Τσιλ
04-01-2012 @ 15:38 | Ποίημα που φέρνει θλίψη. Και αν (που) δεν υπάρχει η Ελπίδα, σκέτη Κατάθλιψη.
Αυτή η Κατάθλιψη οφείλεται στην ΑΠΩΛΕΙΑ και στην ΕΛΛΕΙΨΗ Ελπίδας.
Τι κάνουμε εμείς;
Είτε τα αποδεχόμαστε και Μεταναστεύουμε για νάβρουμε ελπίδα
Είτε αυτοκτονούμε μη αντέχοντας ΤΑ ΛΆΘΗ και την ανημπόρια μας, σ΄ αυτή τη ζωή
Είτε βομβαρδίζουμε ότι έχει απομείνει
Υπάρχει άλλος δρόμος;
Δρόμος ζωής για εμάς, δρόμος ζωής για την Πατρίδα (Πατρώα γη, πρόγονοι, Ιστορία, εμείς,και όλα αυτά που είναι τα παιδιά μας)
Είναι ο δύσκολος δρόμος. Βλέπουμε από το αερόστατο του ποιήματος, σφίγγοντας τα δόντια δεν παραιτούμαστε και καταγράφουμε την υπάρχουσα θλιβερή πραγματικότητα (ΝΑ ΕΊΜΑΣΤΕ ΕΝΤΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΌΧΙ ΦΕΥΓΆΤΟΙ).
Ύστερα αναζητούμε οπωσδήποτε την ΕΛΠΙΔΑ. Αυτή θα μας δώση φτερά, με αυτήν θα αναβλύση δύναμη, με αυτήν θα έρθει χαμοπγελαστή η αισιοδοξία και μαζί με την ΑΠΑΡΑΊΤΗΤΗ επικοινωνία, με αγάπη μπορεί να ξαναφτιάξουμε την ερειπωμένη πόλη του ποιήματας | | monajia
04-01-2012 @ 19:18 | ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ.............
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | heardline
04-01-2012 @ 20:45 | Ωραίο Παναγιώτη, καλή χρονιά!!!!!!!!!!!!!! | | Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ
04-01-2012 @ 22:35 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | ptoumassis
05-01-2012 @ 11:35 | Είπατε, "βομβαρδισμένη πόλη", συμφωνώ... Είπατε για την "οβίδα την συμβολική που μάς έχει κλείσει το λαιμό", συμφωνώ... Είπατε για το "αερόστατο, που είναι απεικόνιση του έξω ελεύθερου κόσμου" και ναι, συμφωνώ...
Και επαυξάνω: Το αερόστατο προέρχεται από τον ελεύθερο κόσμο και επιβλέπει το βομβαρδισμένο τοπίο. Μήπως ελέγχει; Μήπως είναι του εχθρού; Μήπως είναι η ...Τρόικα; Και δεν μιλάμε μόνο για τα σημερινά. Τρόικες πάντα υπήρξαν. Επιστασίες πάντα υπήρξαν. Σκλαβιές πάντα υπήρξαν. Πόλεμοι, ω, πόλεμοι!... Θα ξαναϋπάρξουν...................
Σ' ένα ντοκιμαντέρ που έβλεπα χτες βράδυ απ' το κανάλι της Βουλής, μέχρι κι ο Γκέμπελς μιλούσε για ειρήνη, εν έτει 1936 περίπου... Χίτλερ και Μουσολίνι, είναι οι σημερινοί Μέρκελ και Σαρκοζί. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, φίλες και φίλοι μου....... Λυπάμαι από τα βάθη της ψυχής μου.......
Παναγιώτης Τουμάσης
Υ.Γ.: Ναι, καταλαβαίνω πως σήμερα αυτό το ποίημα γίνεται πικρότατα κατανοητό......... Ευχαριστώ για τα σχόλιά σας. Μμμ.................. | | Σωτήρης Τσιλ
07-01-2012 @ 01:09 | http://www.youtube.com/watch?v=gJEh6B47TrE&feature=related | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
