ptoumassis
06-01-2012 @ 10:06 | Μωράκι μου, το μίνι σου, Θε μου πώς μ' εξιτάρει,
ένα με το μπικίνι σου, την κόψη του έχει πάρει,
τη γειτονιά ξετρέλανες, να σ' είχα εγώ, μακάρι!
Κουνάς και το κορμάκι σου, σένια και τεχνικά,
και πέφτουνε στα πόδια σου δυο-δυο τ' αρσενικά,
τους έχεις κάνει πιόνια σου, ψάχνουνε παρηγόρια
και γίνονται άντρες, κούκλα μου, με σένανε τ' αγόρια!
Μωράκι μου και τι σαι συ, πάθος μεγάλο μου, είσαι,
τσακίρικα μού φέρεσαι, τσακίρικα κινείσαι,
γίνε δικιά μου, αγάπη μου, και τα δεσμά μου λύσε!
Διασκευή...
Ελπίζω να μη μού θύμωσες τώρα. Το κάνω για τη μελέτη του στίχου... Καλοπροαίρετα και μόνο για να σού δώσω με έναν έστω τόσο τραβηγμένο τρόπο, ό,τι δεν θα μπορούσα με λόγια...
Παναγιώτης Τουμάσης | |
