| |
Γέρνω το κορμί σ’ ένα κρεβάτι νούφαρο.
Απλώνω τα χέρια σταυρός Βαραββά
και μια σαΐτα βλέμμα,
κράζων θάλαττα θάλαττα
Άσωτος γιος πλούσιας θλίψης,
μικρός άγγελος, ως πονηρός έρωτας
σαϊτευτής ειδώλων εραστών,
τεθνηκότων σε οδοφράγματα
εξεγερμένης ανάγκης.
Λαϊκός ληστής, θρύλος δασών,
ξωτικών λάγνων σχέσεων αφηγητής,
μυστηριώδες μύθευμα νόμων,
γερασμένων στηλών θρησκειών.
Αναχωρητών οδηγός με σκαπάνη
Κερασφόρον άτι εγκυμονούσας φαντασίας,
κρώζειν κρείττον του σιγάν,
αλαλάζων μόρφωμα.
Έκτρωση ή θεϊκή αποβολή?
Αιτία μελλούμενων κακών.
Εγκαταλείπω εξουθενωμένος
τον άδοξο αγώνα επιβίωσης,
σ’ ένα κρεβάτι τρύπιο φύλλο,
έρμαιο αέρηδων ταξιδευτών,
στο κέντρο λίμνης ζωής λιμνάζουσας
© Copyright, palioxaraktiras
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
