Όταν η πίκρα .... έγινε γαλήνη....
δεν θέλησες να πεις τίποτα....
Όταν ο πόνος....έγινε αγάπη....
δεν είχες λέξεις πια να γράψεις....
Όταν η οργή....έγινε χαμόγελο....
δεν τραγουδούσες πια στίχους....
Όταν η απελπισία....έγινε στοργή....
δεν βρήκες πια ψυχή στο σώμα....
Όταν όλα τριγύρω .... ομορφαίνουν....
είναι συνήθως -για σένα- αργά....
Συνήθως....