| |
| | Φθίση |  | | |
Φθίση
Σαν φύλλα που τρέμουν στον αέρα,
η ζωή μας μειώθηκε, απλώς, στο κάθε μέρα.
Γυρτά κλαριά οι ζωές μας, τα μάτια
κλίνουν στο φώς του νέον,
που εξόρισε τη ζεστασιά του Ήλιου.
Βαθειά έχοντας μπλεγμένες πια ρίζες στο
τσιμέντο,
τρεφόμαστε από το φαί του διπλανού.
Χίλια αποτσίγαρα παρατημένα,
Κουτιά από αλουμίνιο φρικτά κακοποιημένα
στολίζουνε το λιγοστό μας χώμα.
Κι εμείς ονειρευόμαστε κάμπους ατέλειωτους...
Στιγμές γεμάτες Ήλιο…
Μπόλικα φυτοφάρμακα και τεχνητά
φαντάσματα μας νανουρίζουν.
Και κάπου-κάπου μια βροχή το
καυσαέριο της ξευτίλας θα ξεπλένει.
Δονούνται οι ρίζες… πνιγμένες
Στην τσιμεντένια τους φυλακή.
Βαθαίνουνε με πείσμα…
Το νοιώθουν πως χώμα κι ήλιο πια
δεν έχει.
Περνά ο καιρός , κι έτσι σα να ‘χει
κάποιο νόημα , η όλη ζωή μας
μοιάζει… Τι άλλο να πω?...
Να ΄ναι ελαφρύ, το μπετον που μας
σκεπάζει…
[B][U][U][B][/U][/B][U][/U][U][B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
PINDAROS L
15-01-2012 @ 12:46 | πανέμορφο, ποιητικό γεμάτο εικόνες αλλά και ρεαλισμό! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | monajia
15-01-2012 @ 13:28 | !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
15-01-2012 @ 21:22 | Να ΄ναι ελαφρύ, το μπετον που μας
σκεπάζει…
::up.:: ::yes.:: ::up.::
==========================
Κι αν ρωτήσεις
ποιοί φέρνουν ευθύνη...
- Δεν βαριέσαι,
τσιμέντο να γίνει. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
