φραγκοσυριανος
21-01-2012 @ 09:44 | Ένα ουράνιο τόξο βυθίστηκε απαλά
στης θάλασσας τα μαύρα σωθικά
κι ανοιξανε στο φως μανάδων οι καρδιές
ανάστασης ελπίδα.
Δυό γλάροι ζύγωσαν σιγά
να πάρουν των νυχτερίδων τη μιλιά
και να λουστούν στο φως της νύχτας.
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
monajia
21-01-2012 @ 10:20 | Όλα παράξενα κι ανάποδα απόψε
κι αντίθετα στου χρόνου τη ροή
τρελλά κι αταίριαστα παιχνίδια
στου κόσμου την γνώριμη βοή.
ΩΡΑΙΟΤΑΤΟ...................
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
ΚατεριναΘεωνα
21-01-2012 @ 10:42 | Δυό γλάροι ζύγωσαν σιγά
να πάρουν των νυχτερίδων τη μιλιά
και να λουστούν στο φως της νύχτας.
δε σε πιστευω.......μηπως το εγραψες κι εσυ το 2004?
::laugh.::
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=130930 | |
Nikos Krideras
21-01-2012 @ 11:35 | Καλημέρα πολύ ωραίο ! | |
avantage
21-01-2012 @ 15:59 | Γιατί όταν ένας άνθρωπος
ερωτεύεται δυνατά
συμβαίνουν όλα αυτά..................!
ΕΣΥ ΤΟ ΕΝΟΙΩΣΕΣ ΠΟΤΕ.........;
::rol.:: ::love.:: ::theos.:: | |
Βασίλης Μ.
21-01-2012 @ 17:02 | Πολύ πολύ όμορφο!!!!!!!!! ::yes.::
Mαγικό!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Καλησπέρα Γιάννη ::smile.:: | |
ΚΟΥΦΕΤΟΥΛΑ
21-01-2012 @ 18:51 | τρελλά κι αταίριαστα παιχνίδια
στου κόσμου την γνώριμη βοή....ο έρωτας ένα τρελό παιχνίδι είναι αισθήσεων και συναισθημάτων...λίγοι οι τυχεροί που τα νιώθουν και τα αγγίζουν........καταπληκτικό Γιάννη!!!!!!!!!!!καλησπέρα ::smile.:: | |
adespotoi
21-01-2012 @ 19:58 | όταν η φύση συνομοτεί για τον έρωτα. ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
 |
