stixoi.info: Ο χρόνος φθείρει, τα συναισθήματα παγώνουν

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133296 Τραγούδια, 271883 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ο χρόνος φθείρει, τα συναισθήματα παγώνουν

[align=center]Μέσα στη σκέψη μου σε είχα πάντοτε και σε κρατούσα
όπως σε γνώρισα, σε ερωτεύτηκα και σε ποθούσα
μέσα στη σκέψη μου, ο πόθος έφτιαχνε σενάρια χίλια
και ήσουν πάντοτε σε κάθε όνειρο, κάθε ελπίδα
όμως υπέκυψα και συμβιβάστηκα με τις συνθήκες
σ' άφησα κι έφυγα, μακριά σου έζησα, αλλά τις νύχτες,
σ' ένιωθα πλάι μου στο προσκεφάλι μου αγαπημένη
όπου μου έλεγες πως δεν με ξέχασες και περιμένεις

όμως τα χαμένα χρόνια δεν γυρίζουνε
και στο τέλος σταματάμε να ελπίζουμε
οι ελπίδες μας ξεφτίζουν και τα όνειρα
συμβιβάζονται και κείνα με τα πρόχειρα
με τις νέες καταστάσεις συνηθίζουμε
και στο δρόμο προχωράμε που βαδίζουμε

και μόνο κράτησα μέσα στη σκέψη μου μίαν εικόνα
που ανεξίτηλη μέσα της έμεινε πενήντα χρόνια
όπως την έζησα, όπως την ήξερα, όπως την είδα
κι έτσι την κράτησα αγνή κι αμόλυντη όπου κι αν πήγα
όμως η Νέμεσις πάντα περίμενε την ευκαιρία
και την κατάλληλη στιγμή μου φύλαξε για τιμωρία
κι ο πόθος έσβησε, η σκέψη στέρεψε και η αιτία

μια γρια σε άσχετη με την εικόνα σου φωτογραφία
ίδιο το όνομα, ίδιος ο τόπος της και ηλικία.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 12 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες,Αναμνήσεις & Βιώματα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Ψάξε το γιατί (procura porquê)

aiolos65 24-01-2012 @ 06:36	μια γρια σε άσχετη με την εικόνα σου φωτογραφία ίδιο το όνομα, ίδιος ο τόπος της και ηλικία. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
monajia 24-01-2012 @ 08:36	όμως τα χαμένα χρόνια δεν γυρίζουνε και στο τέλος σταματάμε να ελπίζουμε οι ελπίδες μας ξεφτίζουν και τα όνειρα συμβιβάζονται και κείνα με τα πρόχειρα με τις νέες καταστάσεις συνηθίζουμε και στο δρόμο προχωράμε που βαδίζουμε ΣΩΣΤΑ ΔΗΜΗΤΡΗ........ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ.......... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Pavlos Melas 24-01-2012 @ 09:20	όμως τα χαμένα χρόνια δεν γυρίζουνε και στο τέλος σταματάμε να ελπίζουμε οι ελπίδες μας ξεφτίζουν και τα όνειρα συμβιβάζονται και κείνα με τα πρόχειρα με τις νέες καταστάσεις συνηθίζουμε και στο δρόμο προχωράμε που βαδίζουμε Πολύ σωστά τα λες Δημήτρη υπέροχο!!!!!!!!!!!!!!καλημέρα
Antony-P 24-01-2012 @ 11:18	Πολύ ωραίο ::up.::
estia 24-01-2012 @ 11:30	Σ' ένιωθα πλάι μου στο προσκεφάλι μου αγαπημένη όπου μου έλεγες πως δεν με ξέχασες και περιμένεις Όμορφα είναι να θυμάσαι τα νιάτα σου καλημέρα Δημήτρη ::smile.:: ::smile.::
Ναταλία... 24-01-2012 @ 12:47	όμως τα χαμένα χρόνια δεν γυρίζουνε και στο τέλος σταματάμε να ελπίζουμε οι ελπίδες μας ξεφτίζουν και τα όνειρα συμβιβάζονται και κείνα με τα πρόχειρα με τις νέες καταστάσεις συνηθίζουμε και στο δρόμο προχωράμε που βαδίζουμε Σωστός Δημήτρη ::yes.:: ::theos.:: ::theos.::
Αγνή 24-01-2012 @ 12:56	κι ο πόθος έσβησε, η σκέψη στέρεψε και η αιτία φοβερό Δημήτρη!!! όταν το συνειδητοποιεί κανείς.... ό,τι πιό συγκλονιστικό ο χρόνος
avantage 24-01-2012 @ 13:31	όμως τα χαμένα χρόνια δεν γυρίζουνε ::yes.:: με τις νέες καταστάσεις συνηθίζουμε Δυστυχώς... ::sad.:: μια γρια σε άσχετη με την εικόνα σου φωτογραφία ίδιο το όνομα, ίδιος ο τόπος της και ηλικία. ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Καλησπέρα...Υπέροχο...
Rannia . k 24-01-2012 @ 16:51	Υπέροχο Δημήτρη!!! Την καλησπέρα μου!!! ::yes.:: ::smile.:: ::yes.::
ierapostolos 24-01-2012 @ 20:10	.....όμως τα χαμένα χρόνια δεν γυρίζουνε.... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
molivokantiloglykopelekitis 24-01-2012 @ 21:32	άναυδος.. όχι μόνο της περιγραφής αλλά και του τολμήματός να αποτυπώσεις την σκληρή πραγματικότητα, που πονά - διαβάζοντας - σαν να μαι ..εσύ ::yes.:: ::theos.::
oneiropola 24-01-2012 @ 21:45	::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο