| |
Σε πήρα ως τον ουρανό.. μα ήταν λάθος
Αφού σε τύφλωσαν τα φώτα της ορμής
Γιατί φοβήθηκες αγάπη μου το βάθος?
Για μιαν αγάπη.. δεν αξίζει να χαθείς?...
Τ' αστέρια κοίταξε.. στη θλίψη τους πώς λάμπουν
Πάρε κι εμένα στο δικό σου ουρανό
Στο βάδισμά σου.. τα χαμόγελα ανάβουν
Με θυσιάζεις κάθε νύχτα στο βωμό...
Μα εγώ αρνούμαι να σ' αφήσω δίχως ταίρι
Σαν ακροβάτη που δεν ζει χωρίς σκοινί
Και σαν το δήμιο.. που λατρεύει το μαχαίρι
Είμαι το όπλο σου.. ν' αντέχεις τη ζωή...
18/11/2005
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
