|
| Το λυχνάρι της ελπίδας | | | Ποίημα του Νίκου Ζώρη αφιερωμένο σ’ εκείνους που είναι καλόψυχοι | |
Τι γλυκό χαμόγελο όταν σε συναντήσουν,
τι γαλήνια αύρα σε τυλίγει όταν τους δεις,
καλοσύνη απέραντη, κάνουν το παν να σε βοηθήσουν
μα κι ανταπόκριση μελίρρυτη σ’ ό,τι κι αν τους πεις.
Τους ανταμώνεις κι ανταμώνεις τη χαρά,
νιώθεις πως είναι όμορφη ετούτη η ζωή,
παίρνεις δύναμη ν’ αντέξεις του κόσμου την ψευτιά
καθώς σε ζεσταίνει της καρδούλας τους η θαλπωρή.
Όταν τους βρεις, βρίσκεις μουράγιο,
όταν έχεις θλίψη, απελπισία, μοναξιά,
οι θεόσταλτοι τούτοι άνθρωποι σου δίνουνε κουράγιο
και στην ψυχή σου εμφανίζεται μεμιάς η ξαστεριά.
Αν είναι φίλοι σου, συνάδελφοι ή συγγενείς,
είναι βέβαιο πως πλάι τους θα ευτυχήσεις,
μα κι αν τυχαία στο δρόμο τους κάποτε βρεθείς,
στιγμές υπέροχες κοντά σ’ αυτούς εσύ θα ζήσεις.
Είναι άνθρωποι απ’ το Θεό ευλογημένοι,
της καλοσύνης τους ο αντίλαλος παντού αντηχεί,
απ’ αυτούς κανείς συνάνθρωπος αβοήθητος δε μένει,
με το λυχνάρι της ελπίδας φωτίζουν πάντα την ψυχή.
Δημιουργός: Νίκος Ζώρης
Το ποίημα του Νίκου Ζώρη “Το λυχνάρι της ελπίδας”
υπάρχει στο ομώνυμο βιβλίο του - Έκδοση 2009 (σελίδα 86)
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | |
| | |
|
monajia 25-01-2012 @ 10:25 | Είναι άνθρωποι απ’ το Θεό ευλογημένοι,
της καλοσύνης τους ο αντίλαλος παντού αντηχεί,
απ’ αυτούς κανείς συνάνθρωπος αβοήθητος δε μένει,
με το λυχνάρι της ελπίδας φωτίζουν πάντα την ψυχή.
ΥΠΕΡΟΧΟ..........................
::love.:: ::love.:: ::love.:: | | aiolos65 25-01-2012 @ 10:55 | ΟΙ ΚΑΛΟΨΥΧΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΓΙΝΑΝΕ ΛΙΓΟΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ
ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΙ ΑΜΑ ΤΟΥΣ ΒΡΕΙΣ ΛΕΣ ΘΕΕ ΜΟΥ ΕΥΤΥΧΩΣ.
ΜΟΥ 'ΤΥΧΕ ΚΑΙ ΜΕΝΑ.
ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΙ ΜΕ ΜΗΝΥΜΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΕΤΣΙ, ΩΣΤΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΠΟΥ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΦΙΕΡΩΣΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΜΑΣ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΟΜΟΡΦΟ ΓΛΥΚΟ ΓΕΜΑΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΙΗΜΑ. ΝΑ 'ΣΑΙ ΚΑΛΑ. ΚΑΛΗΜΕΡΑ....!!! ::up.:: | | |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|