| |
| | Ο κόσμος των παραισθήσεων |  | | | Ποίημα που περιμένει τον τραγουδοποιό του | | |
Ω, φυσικά κι υπάρχει, αν με ρωτήσεις,
ο κόσμος όπου ζουν οι παραισθήσεις,
είν’ ένας κόσμος πλήρους αταξίας,
στ’ ανάμεσο ύπαρξης κι ανυπαρξίας,
αν και, βεβαίως, οι παραπάνω λέξεις,
ξένες εκεί περνούν, ξένοι τις φέραν,
στα λεξικά τους άμα θ’ ανατρέξεις,
αποκαλούνται, «λέξεις του υπερπέραν».
Έτσι, σωστό και λογικό θαρρούνε,
στα μέρη τους τ’ απέθαντα που ζούνε,
πως ένα δίχως το κεφάλι σώμα,
μπορεί να υφίσταται εν δυνάμει ακόμα
και κάποιος άλλος, ίδιος μ’ άλλον πάλι,
ίδιοι απαράλλαχτοι, σαν στρατιωτάκια
ή μια σειρά από δαύτους πιο μεγάλη,
μ’ απάθεια να διαβαίνουν στα σοκάκια.
Κάτι φορές σπλαχνίζονται, είν’ αλήθεια
προσφέροντάς σου σίγουρα μια βοήθεια
παίρνοντας τις μορφές αγαπημένων
προσώπων κι ινδαλμάτων όπως: Λένον,
κυρίως όταν εσύ το ’χεις ανάγκη,
στ’ αέναο, της πικρότατης μορφίνης
κωπηλατώντας μέσα το φαράγγι,
π’ αργοκυλά, τον πόνο να ομορφύνεις.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Κάθε βράδυ σ' ονειρεύομαι, μέσα στο σκοτάδι σε παντρεύομαι. | | | |
|
anuya
26-01-2012 @ 04:59 | νεκροί με αναστολή μικρή είμαστε, ζούμε, πεθάναμε, το ίδιο κάνει! (απο παλιόμου ποίημα. άν ζήσω ακόμη αρκετά, θα το αναρτήσω ολόκληρο) | | monajia
26-01-2012 @ 06:02 | Ω, φυσικά κι υπάρχει, αν με ρωτήσεις,
ο κόσμος όπου ζουν οι παραισθήσεις,
είν’ ένας κόσμος πλήρους αταξίας,
στ’ ανάμεσο ύπαρξης κι ανυπαρξίας,
ΕΞΟΧΟ...........................
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Γιάννης Ποταμιάνος
26-01-2012 @ 09:04 | Μήπως και η τάξη είναι μια παραίσθηση της αταξίας;
Μήπως οι παραισθήσεις είναι πραγματικό και γνήσιο
κομμάτι του εαυτού μας; Δεν είναι λίγοι οι ψυχολόγοι
που ψάχνουν στις παραισθήσεις και τα όνειρα την
αρχέγονη και πραγματική μας ταυτότητα.
Πολύ ωραίο και προσφέρεται για προβληματισμό
το ποίημά σου Παναγιώτη.
Καλή σου μέρα.
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | Sofitsa
26-01-2012 @ 09:07 | Ωραίο!!! | | anuya
26-01-2012 @ 10:54 | με γειά κ το 200στό ποίημα, έκλεισες στρόγγυλο αριθμό | | ptoumassis
26-01-2012 @ 11:44 | Με προβληματίζει έντονα το ενδεχόμενο ο κόσμος των παραισθήσεων να μην είναι τελικά και τόσο ανύπαρκτος... Μήπως άραγε ο φέρων (ο έχων τις παραισθήσεις), είτε λόγω ναρκωτικών ουσιών είτε από ψυχοπαθολογικά άλλα αίτια, θεάται ενός κόσμου τον οποίον οι υπόλοιποι δεν βλέπουμε;
Ο φίλος Γιάννης Ποταμιάνος αγγίζει στο πιο πάνω σχόλιό του μιαν άλλη εξίσου ενδιαφέρουσα πτυχή του θέματος. Την πτυχή του εσώτερού μας κόσμου τον οποίον δεν έχουμε ανακαλύψει και που ξεδιπλώνεται μπροστά μας απρόσμενος μέσω των παραισθήσεων. Εδώ, βεβαίως, δεν τίθεται το ερώτημα αν ο κόσμος των παραισθήσεων είναι υπαρκτός, αληθινός. Εδώ οι παραισθήσεις είναι μόνο παραισθήσεις...
Ο φίλος Άνουγια, μού μετράει τα ποιήματα και πολύ μού αρέσει αυτό. Σαν να έχω κάποια επέτειο - τα γενέθλιά μου ίσως. Το είχε κάνει και στα 180 και χαμογελούσα τότε... Τώρα χαμογελάω περισσότερο. Εχμ, διακόσια ποιήματα (ανθολογημένα!) δεν είναι λίγο πράγμα! Κομμάτια της ψυχής μου προπάντων,,, τώρα αν θ' αρέσουν και στον κόσμο είναι άλλη ιστορία...
Και σε ποιον κόσμο θ' αρέσουνε, μπρρρρ... Στον εδώ ή στον περιγραφόμενο κόσμο των παραισθήσεων; Μπρρρ και ξανά μπρρρ...
Χε, χε, πλάκα κάνω!
Παναγιώτης Θ. Τουμάσης | | Ναταλία...
26-01-2012 @ 12:01 | στα λεξικά τους άμα θ’ ανατρέξεις,
αποκαλούνται, «λέξεις του υπερπέραν».
Και όμως εγώ πιστεύω πως ναι υπάρχουν ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | | aiolos65
26-01-2012 @ 16:17 | ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΩΝ ΠΩΣ ΘΑ ΠΟΡΕΥΤΟΥΝ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ; ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΜΟΝΙΑ..........! ::up.:: ::yes.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
