monajia
26-01-2012 @ 10:22 |
Μεσάνυχτα και ταξιδεύεις με βλέφαρα κλειστά
πετώντας μες στη θάλασσα διαβήτη και πυξίδα
δε θες να ξέρεις αν νησί θα σου φανεί μπροστά
ή οι πέτρες οι αλληλόκρουστες που κλειούν την Προποντίδα
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
Antony-P
26-01-2012 @ 12:39 | Πολύ ωραίο | |
avantage
26-01-2012 @ 14:00 | θάβεις τα όσα ήθελες να ζήσεις... και δε ζεις
::theos.::
Όσα φοβάσαι πέρασαν , μα άλλα έρχονται μπροστά
Φυλάξου… φύσηξε νοτιάς, θα βρέξει πάλι ακρίδες»
::up.:: ::up.:: | |
aiolos65
26-01-2012 @ 15:55 | «Όσα φοβάσαι πέρασαν , μα άλλα έρχονται μπροστά
Φυλάξου… φύσηξε νοτιάς, θα βρέξει πάλι ακρίδες» ::up.:: | |
Γιάννης Ποταμιάνος
26-01-2012 @ 16:49 | κι ύστερα παίρνεις να πετάς με κέρινα φτερά
στου ήλιου το δίσκο που ποτέ από κοντά δεν είδες
κι ως χαίρεσαι τη ζέστη του κάτω σου καθαρά
βλέπεις όσα σε τρόμαζαν μικρές, μικρές κουκίδες
Εξαιρετικό Χρήστο
Καλό απόγευμα.
::yes.:: ::yes.:: | |
aridaios
26-01-2012 @ 19:44 | κι έωλος μέσα στου Αίολου τα δώδεκα παιδιά
αφήνεσαι και χάνεσαι δίχως να περιμένεις
πως ξάφνου από το πέλαγος θα αναδυθεί στεριά ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
 |
