| |
| | Το τραγούδι της γης |  | | | Ποίημα του Νίκου Ζώρη για την ανθρώπινη ματαιοδοξία | | |
Δισεκατομμύρια ψυχές είναι πάνω της,
σα μυρμηγκοφωλιά πελώρια μοιάζει η γη.
Ανθρώπινα μυρμήγκια κοιμούνται και ξυπνούν,
πάνε κι έρχονται κάθε στιγμή από δω κι από κει.
Και κάποιο τραγούδι σιγανό, τραγούδι απαλό
κάτω απ’ αυτό το βάρος, η γη πάντα τραγουδά.
Και νότες υπέροχες φτιάχνουν μια μελωδία μαγική,
άνεμος, δέντρα, πουλιά, θάλασσες, ποτάμια, βουνά.
Ανήσυχα τ’ ανθρώπινα μυρμήγκια στη γη
ακατάπαυστα θορυβούν, ολημερίς κι ολονυχτίς.
Ελπίδες, φόβοι, πάθη, μίση, στόχοι, εμμονές,
δεν τ’ αφήνουν ν’ ακούσουν το τραγούδι της γης.
Παράξενοι βόμβοι, κελαρύσματα και βουητά,
ήχοι που μονάχα λίγοι ακούνε και υμνούν.
Τον κόσμο οι πολλοί μ’ άλλα μάτια ίσως δουν,
αν οι ήχοι αυτοί, λίγο στ’ αυτιά τους ακουστούν!
Δημιουργός: Νίκος Ζώρης
Το ποίημα του Νίκου Ζώρη “Το τραγούδι της γης”
υπάρχει στο βιβλίο του «Σαν ξημερώσει όλα αλλάζουν…» (σελίδα 94)
Εκδόσεις “Λεξίτυπον” - έκδοση 2010.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
aiolos65
29-01-2012 @ 09:09 | Τον κόσμο οι πολλοί μ’ άλλα μάτια ίσως δουν,
αν οι ήχοι αυτοί, λίγο στ’ αυτιά τους ακουστούν! ::up.:: | | avantage
29-01-2012 @ 15:37 | Ανήσυχα τ’ ανθρώπινα μυρμήγκια στη γη
ακατάπαυστα θορυβούν, ολημερίς κι ολονυχτίς.
Ελπίδες, φόβοι, πάθη, μίση, στόχοι, εμμονές,
δεν τ’ αφήνουν ν’ ακούσουν το τραγούδι της γης ::theos.:: ::up.:: ::up.:: | | monajia
30-01-2012 @ 08:18 | ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
